موارد مصرف

محلول‌های حاوی آلبومین در درمان فوری کمی حجم خون همراه یا بدون شوک، کمی پروتئین خون، در بمیارانی که دچار سوختگی‌های شدید شده‌اند، به منظور حفظ حجم پلاسما و غلظت پروتئین و جلوگیری از غلیظ شدن خون، به عنوان داروی کمکی برای رقیق نمودن خون در اعمال جراحی بای رقیق پس قلبی- عروقی و همچنین برای کنترل خیز در نفروز حاد یا سندرم حاد نفروتیک در بیمارانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، به عنوان داروی کمکی در درمان سندرم زجر تنفسی در بزرگسالان و نیز در درمان کمکی پانکراتیک یا عفونت‌های داخل حفره شکم مصرف می شود. محلول غلیظ آلبومین به صورت کمکی در درمان بیماران تحت همودیالیز و نارسایی حاد کبدی و زیادی بیلی‌روبین خون نوزادان مصرف می شود.

   فارماكينتيك

نیمه عمر دفع دارو 20-15 روز است. رقیق شدن خون ناشی از مصرف این فرآورده طی چند دقیقه بروز می‌کند. طول اثر دارو به حجم اولیه خون بستگی دارد. اگر حجم خون کاهش یافته باشد، افزایش حجم به مدت چند ساعت باقی می‌ماند. در بیمارانی که حجم خون آنها طبیعی است، اثر دارو به مدت کمتری باقی خواهد ماند. آلبومین در سرتاسر آب خارج سلولی توزیع می یابد. بیش از 60% آن در بخش مایع خارج سلولی قرار می‌گیرد.

   مكانيسم

آلبومین یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و 80-70 درصد فشار انکوتیک کلوئید پلاسما را ایجاد می‌کند. 

انفوزیون محلول 5 در صد آلبومین از نظر ایجاد فشار انکوتیک معادل با حجم مساوی از پلاسما است و حجم خون را به میزان تقریباً برابر با حجم آلبومین انفوزیون شده افزایش موقت حجم خون می‌شود که منجر به کاهش غلظت و ویسکوزیته خون می‌شود.

   موارد منع مصرف

این دارو در کم خونی شدید، نارسایی قلبی، زیادی حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.

   هشدار

1- سرعت انفوزیون محلول حاوی ـآلبومین باید ml / min 2-1 باشد. با وجود این، سرعت انفوزیون و حجم تام آلبومین مورد نیاز باید بر اساس پاسخ همودینامیک بیمار تعیین می‌شود. 

2- آلبومین با وراپامیل هیدروکلراید، محلول‌های حاوی الکل، محلول‌های اسید آمینه و چربی امولسیونه ناسازگاری دارد. 

3- انفوزیون حجم‌های بسیار زیاد رقیق شده ممکن است منجر به کاهش سدیم خون شود.

   عوارض

نارسایی احتقانی قلب، کاهش قابلیت انقباضی عضله قلب، خیز ریوی و احتباس آب و املاح با مصرف این دارو گزارش شده است.

   نكات

1- محلول‌های حاوی آلبومین را می توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود. 

2- محلول‌ حاوی آلبومین را می توان بدون رقیق نمودن یا پس از رقیق کردن با محلول تزریقی کلرور سدیم 9/0 درصد یا محلول تزریقی دکستروز 5 درصد مصرف نمود. نباید از آب استریل برای تزریق برای این منظور استفاده نمود، زیرا منجر به کاهش متعاقب در اسمولاریته و در نتیجه افزایش بروز خطر همولیز کشنده و نارسائی حاد کلیوی می‌شود، به ویژه اگر حجم‌های بسیار زیاد از محلول رقیق شده در پلاسما فرزیز استفاده شود.

   ميزان مصرف

بزرگسالان : برای افزایش حجم خون 25 گرم آلبومین با سرعتی که بیمارمی‌تواند تحمل کند،انفوزیون وریدی می‌شود. در صورت عدم پاسخ طی 30-15 دقیقه، این مقدار مصرف را می‌توان تکرار نمود. در کاهش پروتئین خون، 75-50 گرم از محلول 20 درصد، با سرعت 100میلی لیترطی 40-30 دقیقه انفوزیون وریدی می‌شود. در سوختگی‌های شدید، پس از تجویز حجم‌های زیاد از محلول‌های تزریقی و حفظ حجم‌ پلاسما، پس از 24 ساعت، ابتدا 25 گرم انفوزیون وریدی می‌شود و سپس مقدار مصرف باید به گونه ای تنظیم شود که غلظت آلبومین پلاسما در حد g/l25 یا غلظت تام پروتئین پلاسما در حد g/l52 باقی بماند. در بای پس قلبی – عروقی، غلظت پلاسمایی آلبومین باید در حد g/l25 نگهداری شود. در سندرم نفروتیک حاد و نفروز حاد، 25 گرم از محلول غلیظ همراه با یک داروی مدر مناسب، یکبار در روز برای 10-7 روز انفوزیون وریدی می‌شود. 

در همودیالیز مقدار g 25 از محلول 20% به صورت انفوزیون وریدی مصرف می‌شود. بیشینه مقدار مصرف در بزرگسالان تا g/kg2 طی 24 ساعت است.

کودکان : برای افزایش حجم خون، 5/12- 5/2 گرم ( یاg/kg 1-0/5 ) با سرعتی که برای بیمار قابل تحمل است، انفوزیون وریدی می‌شود. در صورت عدم پاسخکافی طی 30-15 دقیقه، مصرف یک دوز اضافی توصیه می‌شود در سوختگی‌های شدید، پس از تجویز حجم‌های زیاد از محلول‌های تزریقی و حفظ حجم پلاسما، پس از 24 ساعت، ابتدا 25 گرم انفوزیون وریدی می‌شودو سپس مقدار مصرف باید به گونه‌ای تنظیم شود که غلظت آلبومین پلاسما در حد g/l25-20 یا غلظت تام پروتئین در حد g/l52 باقی بماند. در درمان زیادی بیلی‌روبین نوزادان g/kg1 از محلول غلیظ در طول انتقال خون یا 2-1 ساعت قبل از انفوزیون وریدی می‌شود.