موارد مصرف

این دارو برای آنژیوکاردیوگرافی (ارزیابی شریان های کرونر و بطن چپ)، آنژیوگرافی، آئوروتوگرافی (برای ارزیابی آئورت)، آرتریوگرافی (برای ارزیابی عروق محیطی، انشعاب عروق بزرگ احشائی، ضایعات شریانی مغزی)، ونوگرافی (ارزیابی سیستم وریدی محیطی) بکار می رود. این دارو همچنین برای اوروگرافی دفعی (ارزیابی فعالیت کلیه)، مقطع نگاری کامپیوتری و مغز و بدن نیز به کار می رود.

   فارماكينتيك

15-120 ثانیه بعد از تزریق به حداکثر اثر خود می رسد، ولی در مورد پارانشیم کلیه، مطلوبترین زمان 5-15 دقیقه بعد از تزریق می باشد. نیمه عمر دارو 123 دقیقه است ولی در نارسائی کلیوی نیمه عمر به 23 ساعت می رسد. دفع این دارو 97% کلیوی و 2% از طریق مدفوع است.

   مكانيسم

ترکیبات آلی ید در هنگام عبور از مجاری مختلف بدن با جذب اشعه X باعث تشخیص ساختار بافت مورد نظر می شوند. شدت جذب اشعه به غلظت ید بستگی دارد.

   موارد منع مصرف

در صورت وجود حساسیت به ترکیبات حاوی ید، فئوکروموسیتوم، دهیدراتاسیون نباید از هیچکدام از راههای مصرف تجویز شود.

   هشدار

1- در صورت هیپرتیروئیدیسم، نقص ایمنی یا اختلالات خود ایمنی، سابقه آسم یا آلرژی، نارسائی شدید کلیوی و بیماری کم خونی داسی شکل این دارو با احتیاط مصرف شود. 

2- در صورت آمفیزم مزمن ریوی (برای آنژیوکاردیوگرافی)، هوموسیستینوری (برای آنژیوگرافی) عفونت موضعی یا ایسکمی شدید، التهاب وریدی، ترومبوز و انسداد سیستم وریدی (برای ونوگرافی) این دارو با احتیاط مصرف شود. 

3- این دارو نباید به فضای زیر عنکبوتیه تزریق شود.

   عوارض

آنژین صدری، آرتیمی، افت فشار خون، سنکوپ، پارستزی، ادم، واکنشهای آلرژیک کاذب، تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد، سرگیجه، عوارض جانبی این دارو هستند.

   نكات

- پس از مصرف این دارو احتمال بروز تداخل در آزمایشات غده تیروئید، آزمایش بیوشیمیایی ادرار، زمان تولید ترومبین، میزان فعالیت و به هم چسبندگی پلاکت ها وجود دارد. 

2- به منظور جلوگیری از دهیدراتاسیون، باید قبل از آزمایش به مقدار کافی مایعات به بیمار داده شود. 

3- در حین تزریق و حداقل 60 دقیقه بعد از تزریق داخل عروقی دارو، بیمار باید تحت مراقبت باشد. 

4- تجویز گلوکوکورتیکوئیدها و آنتی هیستامین ها به منظور کاهش بروز و شدت واکنشهای شدید در بیماران پر خطر(مثل آسم، سابقه آلرژی یا حساسیت به پنی سیلین، دهیدراتاسیون، سابقه حملات صرعی و فئوکروموسیتوما) توصیه می شود.

   ميزان مصرف

آنژیوکاردیوگرافی: ml3 تا 45 (بسته به محل مورد نظر) از محلول حاوی mg/ml320 ید داخل شریانی و برای آنژیوگرافی ml50-2 (بسته به محل مورد نظر) از محلول mg/ml320-270 ید داخل شریانی و برای آئورتوگرافی یا آرتریوگرافی ml90-8 (بسته به محل مورد نظر) از محلول mg/ml320 ید داخل شریانی، و برای ونوگرافی ml150-50 برای هر اندام تحتانیاز محلول حاوی mg/ml270 ید داخل وریدی و برای اوروگرافی دفعی ml/kg1 از محلول حاوی mg/ml320-270 ید داخل وریدی تزریق می گردد. 

برای انجام CT مغزی و بدن، ml150-75 از محلول حاوی mg/ml320-270 ید داخل وریدی به طور یکجا تزریق می گردد یا ml150-100 از محلول حاوی mg/ml320-270 به صورت انفوزیون وریدی تزریق می گردد.

   تداخل

این دارو را نباید همزمان با داروهای پرتونگاری کیسه صفرا و داروهای هوشبر مصرف کرد.