موارد مصرف

ضد تشنج. 

a) درمان تشنج پارشیال با یا بدون ژنرالیزاسیون ثانویه 

دوز اولیه 150mg روزانه می باشد و سپس پس از 1 هفته با وجه به رسپانس دوز تا 300mg روزانه افزایش می یابد. ماکزیمم دوز مصرفی 600mg در روز می باشد. 

b) درمان اختلال اضطراب ژنرالیزه 

دوز اولیه 150mg روزانه می باشد و سپس با اینتروال های 1 هفته ای افزایش 150mg تا ماکزیمم دوز مصرفی 600mg در روز امکان پذیر می باشد. 

c) درمان درد نوروپاتیک 

دوز اولیه 150mg روزانه می باشد و سپس با اینتروال های 1 هفته ای افزایش 150mg تا ماکزیمم دوز مصرفی 600mg در روز امکان پذیر می باشد.

   فارماكينتيك

داروبعد از تجویز خوراکی سریعا جذب می شود( فراهم زیستی خوراکی حدود 90%). دارو به پروتئین های پلاسما متصل نمی شود. نیمه عمر دارو حدود 6.3 ساعت می باشد.

   مكانيسم

پرگابالین از طریق بایدینگ به ساب یونیت α2σ کانال های کلسیم وابسته به ولتاژ در CNS سبب کاهش ریلیز ماده P، گلوتامات، نورآدرنالین می شود.

   هشدار

اقتباس اطلاعات دارویاب جهت موارد تجاری ممنوع می باشد.

   عوارض

سرگیجه، خواب آلودگی، تاری دید، دوبینی، افزایش اشتها، افزایش وزن، خشکی دهان، یبوست، گیجی، کاهش میل جنسی، اختلالات نعوظ، آتاکسی، ترمور، خستگی، ادم، اختلال توجه، مشکل در تطابق.

   تداخل

مصرف همزمان این دارو اوپیوئیدها، بنزودیازپین ها، باربیتورات ها سبب تشدید اثرات دپرسیون این دارو روی CNS می شود.