موارد مصرف

پسودوافدرين يك تركيب ضد احتقان است كه در درمان احتقان بيني يا سينوس ها، مجراي شيپور استاش، التهاب حاد شيپور استاش، التهاب سروزي گوش مياني رينيت وازوموتورو اختلال عملكرد گوش مياني به دليل تغييرات فشار جو، استفاده مي شود.

   فارماكينتيك

پسودوافدرين بطور ناقص در كبد متابوليزه شده و شروع اثر آن پس از 30-15 دقيقه مي باشد. كه طي 60-30 دقيقه به حداكثر مي رسد. طول اثر دارو حدود 4-3 ساعت مي باشد. دفع دارو از طريق كليه صورت گرفته و در حدود 75-55 درصد مقدار مصرفي به صورت تغيير نيافته دفع مي شود. سرعت دفع در ادراراسيدي افزايش مي يابد.

   مكانيسم

پسودوافدرين با تاثير بر گيرنده هاي آلفا آدرنرژيك در مخاط دستگاه تنفسي، موجب تنگ شدن عروق و كاهش تورم مخاط بيني مي گردد و در حقيقت مجاري تنفسي بيني بازتر مي شود. دارو مي تواند موجب افزايش تخليه ترشحات سينوسها و باز شدن شيپور استاش مسدود شده، گردد.

   هشدار

1. در مواردي چون بيماري هاي قلبي- عروقي از جمله بيماري هاي ايسكميك قلبي يا بيماريهاي حاد شريان كرونر، زيادي فشار خون ديابت، گلوكوم، پركاري تيروئيد و بزرگ شدن پروستات ، بايد با احتياط فراوان تجويز شود. 

2. از آنجا كه اغلب سالمندان به بزرگي پروستات مبتلا هستند، لذا مقدار مصرف دارو در اين افراد بايستي تنظيم گردد. 

3. پسودوافدرين را نبايد همزمان با تركيبات مهاركننده مونوامين اكسيداز (MAO) تجويز نمود و در صورت نياز، حداقل دو هفته پس از قطع اين تركيبات بايد تجويز گردد.

   عوارض

تشنج، ايجاد توهم، ضربان نامنظم قلب، بروز اشكال در به خواب رفتن از عوارض جانبي دارو هستند.

   نكات

1. براي جلوگيري از بي خوابي، دارو با فاصله چند ساعت قبل از خواب مصرف شود. 

2. در صورت وجود تب يا عدم بهبود بيماري، طي 7 روز پس از مصرف، به پزشك مراجعه گردد.

   ميزان مصرف

بزرگسالان: به منظور رفع احتقان بيني، 60 ميلي گرم هر 6-4 ساعت يكبار تجويز مي شود. حداكثر ميزان مصرف mg/day240 است. 

كودكان : در كودكان 6-2 سال 15 ميلي گرم هر 6-4 و در كودكان 12-6 سال 30 ميلي گرم هر 6-4 ساعت مصرف مي شود.

   تداخل

مصرف همزمان تركيبات مسدد گيرنده بتاآدرنرژيك با پسودوافدرين موجب مهار اثرات درماني دو گروه دارويي مي گردد. انسداد گيرنده بتا ممكن است موجب افزايش فعاليت ناخواسته گيرنده آلفا و در نتيجه خطر بروز زيادي فشار خون، براديكاردي بيش از حد و احتمالاً وقفه قلبي گردد. مهار كننده هاي آنزيم مونوآمينواكسيداز(MAO) نيز چنانچه توام با پسودوافدرين تجويز شوند موجب تقويت و تشديد آثار تحريك قلبي و اثر تنگ كنند عروقي پسودوافدرين مي گردد. در نتيجه احتمال بروز سردرد، آريتمي قلبي، استفراغ و زيادي فشار خون حاد يا ناگهاني وجود دارد.