موارد مصرف

استراموستین در درمان کارسینومای پروستات مصرف می شود.

   فارماكينتيك

جذب خوراکی آن 75 در صد است. متابولیسم آن سریع بوده و در اثر عبور اولیه کبدی به استرادیول ( به مقدار جزئی )، استرون و نیتروژن موستارد هیدرولیز می شود. نیمه عمر آن در فاز نهایی 20 ساعت است و دفع آن از طریق صفرا و مدفوع است.

   مكانيسم

استراموستین یک آلیکه کننده ضعیف بوده و ممکن است در بیماران مقاوم به استروژن موثر باشد. اثر دیگر آن مهار تقسیم میتوز است . اثرات دیگر آن مهار تقسیم میتوز است. اثرات استروژنیک آن مشابه استرادیول است و از طریق تضعیف محور هیپوتالاموس – هیپوفیز سبب کاهش غلظت سرمی تستوسترون می شود.

   موارد منع مصرف

استراموستین در اختلالات ترومبوآمبولیک فعال ( انفارکتوس میوکارد، خونریزی مغزی ) و ترومبوفیلیت فعال، مگر در مواردی که خود تومور سبب عارضه ترومبوآمبولیک گردد، نباید مصرف شود.

   هشدار

1- در صورت وجود ترومبوفلبیت، سابقه درمان با استروژن، زیادی کلسیم خون و زخم معده باید با احتیاط مصرف شود. 

2- دارو یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود. 

3- هنگام مصرف دارو از مصرف شیر و سایر فراورده های لبنی و دارو های حاوی کلسیم خود داری شود.

   عوارض

عارضه شایع استراموستین احتباس سدیم و مایعات ( تورم پاها ) است.

   نكات

1- مصرف یک دوره 90-30 روز برای ارزیابی اثر بخشی دارو کافی است. درمان با استراموستین ممکن است تا ظهور اثر مطلوب دارو ادامه یابد. 

2- گاهی اوقات برای رفع تهوع و استفراغ از فنوتیازین ها استفاده می شود ولی ممکن است شدت تهوع و استفراغ در بعضی از بیماران به حدی باشد که قطع درمان ضروری باشد.

   ميزان مصرف

در درمان کارسینومای پروستات به صورت خوراکی به میزان mg/m²/day 600 در سه مقدار منقسم ( یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا ) یا ( mg/kg/day16-10 ) در سه یا چهار مقدار منقسم ( یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا ) تجویز می شود.

   تداخل

استراموسیون با داروهایی که سمیت کبدی ایجاد می کنند تداخل دارد.