موارد مصرف

انسولين در درمان ديابت مليتوس، درمان كتواسيدوز ديابتيك و تشخيص كمبود هورمون رشد به كار مي رود.

   فارماكينتيك

در تزريق زيرجلدي شروع اثر انسولين رگولار 60-30 دقيقه پس از تزريق و طول اثر آن 8 ساعت مي باشد و پس از 4-2 ساعت به حداكثر اثر خود مي رسد. شروع اثر انسولين ايزوفان باي فازيك پس از 30 دقيقه، طول اثر آن 24 ساعت و حداكثر اثر آن پس از 8-4 ساعت ديده مي شود. شروع اثر انسولينNPH انساني( ايزوفان) پس از 4-3 ساعت، طول اثر آن 24-18 ساعت و حداكثر اثر آن پس از 12- 6 ساعت مي باشد. انسولين در بيشتر بافت هاي بدن توزيع مي شود، متابوليسم آن كبدي و كليوي است. نيمه عمر دارو 6-5 دقيقه و 80-30% دفع آن كليوي مي باشد.

   مكانيسم

انسولين ذخيره و متابوليسم كربوهيدرات ها، پروتئين و چربي ها را كنترل مي كند. انتقال فعال گلوكز را از غشاء سلولي بافت چربي و عضله افزايش مي دهد و موجب تبديل گلوكز و اسيد چرب آزاد داخل سلولي به شكل ذخاير گليكوژن و تري گليسيريد مي شود و همچنين تبديل گلوكز كبدي به گليكوژن را افزايش داده و خروج گلوكز از كبد را مهار مي كند. تزريق داخل وريدي انسولين با كاهش قند خون، ترشح هورمون رشد را تحريك مي كند.

   موارد منع مصرف

در اسهال، فلج معده، انسداد روده ، استفراغ و ديگر شرايطي كه سبب عدم جذب غذا مي شود و يا شرايطي كه موجب كاهش قند خون مي شود مانند بي كفايتي آدرنال و هيپوفيز نبايد مصرف شود.

   هشدار

1. در بيماري هاي كليوي با توجه به تغييرات كليرانس انسولين، در بيماري هاي كبدي با توجه به تغييرات متابوليسم انسولين و تغييرات غلظت قند خون، تنظيم ميزان مصرف لازم مي باشد. 

2. در شرايط ايجاد كننده افزايش قند خون مانند تغييرات هورموني در زنان، تب، پركاري غده فوق كليوي، عفونت و استرس هاي رواني ممكن است نياز به انسولين افزايش يابد. 

3. پركاري تيروئيد، فعاليت بدن و كليرانس انسولين را زياد كرده و كنترل قند خون را مشكل مي كند. 

4. جراحي با تروما ممكن است قند خون را افزايش و يا كاهش داده و تنظيم مقدار مصرف انسولين لازم باشد.

   عوارض

واكنشهاي موضعي و ديستروفي بافت چربي در محل تزريق، كاهش قند خون با مصرف مقادير زياد و نيز افزايش وزن ديده شده است. پروتامين موجود در فرآورده هاي انسولين ممكن است واكنش هاي آلرژيك ايجاد كند.

   نكات

1. در دوران بارداري و شيردهي ممكن است نياز به انسولين تغيير كند، بنابراين كنترل قند خون لازم مي باشد. 

2. در كودكان قبل از سن بلوغ و افراد مسن به دليل حساسيت بيشتر به انسولين، خطرپايين آمدن قند خون بيشتر است. 

3. سرنگ مناسب براي تعيين مقدار مصرف دقيق انسولين بايد انتخاب شود، محل تزريق دقيقاً مشخص شده و در تزريقات مكرر محل تزريق تغيير داده شود. 

4. با تغيير رژيم غذايي، فعاليت بدني يا بيماري نياز به انسولين تغيير مي كند.

   ميزان مصرف

مطابق با نيز بيمار زير جلدي، داخل عضلاني يا داخل وريدي تزريق مي شود.

   تداخل

بلوك كننده هاي بتاآدرنژيك ممكن است سبب بالا رفتن قند خون يا كاهش قند خون شود. بلوك كننده هاي اختصاصي بتايك كمتر عوارض فوق را ايجاد مي كنند ولي مي توانند علائم كاهش قند خون را مخفي كنند. كورتيكواستروئيدها اثرات انسولين را خنثي مي كنند. بنابراين تنظيم مقدار مصرف دارو لازم مي باشد.