موارد مصرف

آمينوفيلين براي درمان انسداد برگشت پذير راه هاي تنفسي و آسم حاد و به عنوان محرك تنفسي در آپنه نوزادان مصرف مي شود.

   فارماكينتيك

فارماكينتيك :  

   مكانيسم

آمينو فيلين در بدن تئوفيلين آزاد مي كند. جذب آن بعد از تزريق عضلاني آهسته مي باشد و ممكن است در محل تزريق رسوب نمايد. متابوليسم دارو كبدي است و از طريق كليه ها از بدن دفع مي شود.

   موارد منع مصرف

موارد منع مصرف :

   هشدار

در صورت وجود خيز حاد ريوي، ناتواني احتقاني قلب، تب پايدار، بيماري هاي كبدي، پركاري غده تيروئيد، سپسيس و اختلالات صرعي بايد با احتياط تجويز شوند.

   عوارض

تاكيكاردي ، طپش قلب، تهوع، اختلالات دستگاه گوارش، سردرد، فراموشي، آريتمي و تشنجات بويژه در موارد تزريق سريع داخل وريدي ممكن است مشاهده شود. به علاوه اتيلين دي آمين موجود در آمينوفيلين ممكن است باعث كهير، تب يونجه، بثورات جلدي يا التهاب پوست شود.

   نكات

1. آمينوفيلين نبايد در يك سرنگ با ساير داروها مخلوط شود. 

2. تزريق داخل عضلاني دارو بسيار محرك است. آمينوفيلين را بايد خيلي آهسته داخل وريد(حداقل طي 20 دقيقه) تزريق نمود.

   ميزان مصرف

بزرگسالان :به عنوان گشادكننده برونش mcg/kg700 در هر ساعت در افراد سيگاري و مقدار mcg/kg400 در هر ساعت براي افراد غير سيگاري انفوزيون مي شود. براي بيماران مسن يا مبتلايان به نارسايي قلبي يا كبدي، mcg/kg200 انفوزيون مي شود. 

كودكان : در نوزادان نارس و كوچكتر از 24 روز mg/kg1 هر دوازده ساعت انفوزيون مي گردد. در نوزادان نارس و بزرگتر از 24 روز mg/kg1/5 هر 12 ساعت و براي نوزادان طبيعي تا سن 52 هفتگي روزانه 

mg/kg] 5 + (سن بر حسب هفته)× 2/0] انفوزيون مي شود. برا ي نوزادان طبيعي تا سن 26 هفتگي مقدار مصرف تام دارو در 3 مقدار منقسم روزانه (هر 8 ساعت) ، و براي نوزادان طبيعي با سن 52-26 هفتگي مقدار مصرف تام دارو در 4 مقدار منقسم روزانه(هر 6 ساعت) تجويز مي گردد. 

در كودكان 9-1 سال mcg/kg800 در هر ساعت و در كودكان 16-9 سال mcg/kg700 در هر ساعت انفوزيون وريدي مي شود. 

در صورت تجويز طولاني مدت سنجش غلظت سرمي تئوفيلين و ارزيابي پاسخ بيمار به آن براي دستيابي به غلظت مناسب درماني و به حداقل رسانيدن خطر سميت توصيه مي شود.

   تداخل

تجويز همزمان سايمتيدين، سيپروفلوكساسين، اريترومايسين، پروپرانولول و تيابندازول با آمينوفيلين احتمالاً باعث افزايش غلظت متابوليت فعال آن مي شود. تجويز همزمان فني توئين و ريفامپييسن با تئوفيلين و كشيدن سيگار يا تنباكو احتمالاً باعث كاهش غلظت آن به واسطه تحريك متابوليسم مي شود. تجويز همزمان مسددهاي گيرنده بتاآدرنرژيك ممكن است اثرات گشادكنندگي نايژه اي دارو را مهار كند. مصرف همزمان با كتامين ممكن است آستانه حملات صرع را كاهش دهد.