موارد مصرف

اریترومایسین به عنوان جایگزین پنی سیلین ها در بیمارانی که به این دارو حساسیت مفرط دارند، مصرف می شود. همچنین، اریترومایسین در درمان انتریت ناشی از کامپلیوباکتر، پنومونی، بیماری لژیونر، سیفیلیس، التهاب مزمن پروستات، آکنه ولگاریس و برای پیشگیری از دیفتری و سیا سرفه مصرف می شود.

   فارماكينتيك

این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می شود، اما در برابر اسید معده ناپایدار است. فراهمی زیستی این دارو بسته به نوع استر آن 65- 30 درصد است. پس از جذب به طور گسترده در بافت ها و مایعات بدن منتشر می شود. متابولیسم آن کبدی و دفع آن عمدتاً از طریق ترشح در صفرا است. اوج غلظت سرمی اریترومایسین بسته به نوع استر آن 4-2 ساعت پس از مصرف خوراکی حاصل می شود. نیمه عمر این دارو 2- 5/1 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 5 ساعت نیز افزایش یابد.

   مكانيسم

‌ مكانيسم :  

   موارد منع مصرف

موارد منع مصرف : حساسيت شديد دارويي , نارسايي کبدي

   هشدار

در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکیکاردی بطنی و پورفیری، با احتیاط فراوان مصرف شود.

   عوارض

تهوع، استفراغ، احساس ناراحتی در شکم، اسهال، کهیر، بثورات جلدی و سایر واکنش های آلرژیک کاهش بر گشت پذیر قدرت شنوایی در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو، یرقان انسدادی و عوارض قلبی با مصرف این دارو گزارش شده اند.

   نكات

اریترومایسین و مشتقات خوراکی آن را بهتر است با معده خالی مصرف کرد. اما در صورت بروز تحریک گوارشی می توان دارو را با غذا مصرف نمود.

   ميزان مصرف

بزرگسالان : مقدار مصرف این دارو از راه خوراکی در بزرگسالان و کودکان با سن بیش از 8 سال، 500 -250 میلی گرم هر 6 ساعت یا 1-5/0 گرم هر 12 ساعت و حداکثر تا 4g/day در عفونت های شدید می باشد . مقدار مصرف اریترومایسین در درمان مراحل اولیه سیفلیس 500 میلی گرم هر 6 ساعت بر مدت 14 روز می باشد. در عفونت کلامیدیایی تناسلی و عفونت غیرگنوکوکی پیشابراه 500 میلی گرم هر 6 ساعت برای 7 روز مصرف می شود. 

کودکان : این دارو در کودکان با سن کمتر از 2 سال به مقدار 125 میلی گرم هر 6 ساعت و در کودکان 8-2 سال به مقدار 250 میلی گرم هر 6 ساعت مصرف می شود. مقدار مصرف در عفونت های شدید ممکن است تا دو برابر افزایش یابد. 

تزریقی : در عفونت های شدید، در بزرگسالان و کودکان 50 mg/kg/day از راه انفوزیون پیوسته وریدی یا مقادیر منقسم هر 6 ساعت مصرف می شود. در عفونت های خفیف، mg/kg/day انفوزیون وریدی می شود.

   تداخل

غلظت سرمی دیسوپیرامید در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین افزایش می یابد و ممکن است موجب بروز مسمومیت و آریتمی شود. اثر وارفارین در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. اریترومایسین متابولیسم کاربامازپین، بروموکریپتین، تئوفیلین و سیکلوسپورین را مهار می کند و ممکن است موجب افزایش غلظت سرمی این داروها گردد. اریترومایسین متابولیسم ترفنادین را نیز مهار می کند و خطر بروز اریتمی در بیمار را افزایش می دهد( از مصرف همزمان این دو دارو باید خودداری کرد). اثر دیگوکسین بر قلب در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. غلظت سرمی اریترومایسین توسط سایمتیدین افزایش می یابد و این موضوع احتمال بروز عوارض جانبی و مسمومیت، به ویژه ناشنوایی ناشی از اریترومایسین را افزایش می دهد.