موارد مصرف

مونتلوکاست یک آنتاگونسیت انتخابی گیرنده لوکوترین با عملکرد و کاربردهای مشابه با زافیرلوکاست است اگر چه گزارش شده است که طول مدت فعالیت آن طولانی تر است و به صورت نمک های سدیم تجویز می شود ولی دوزها بر اساس پایه بیان می شوند به طوری که mg10/37 مونتلوکاست سدیم تقریباً معادل با 10 میلی گرم مونتلوکاست می باشد. در درمان آسم مزمن مونتلوکاست سدیم با دوزهای معادل 10 میلی گرم مونتلوکاست و یکبار در روز داده می شود و مصرف ان باید در بعدازظهرها صورت گیرد. در مورد بچه های 6 سال تمام تا 14 سال می توان دوز معادل با 5 میلی گرم مونتلوکاست تجویز کرد و در کودکان 6 ماهه تا 5 ساله دوز معادل با 4 میلی گرم. نکته این که نباید از آن در درمان حملات حاد آسم استفاده کرد. در برخورد با رینیت آلرژیک فصلی دوزهای مشابه با آسم در بالغین و کودکان 2سال به بالا تجویز می شود.

   فارماكينتيك

اوج غلظت پالاسمایی مونتلوکاست 2 تا 4 ساعت بعد از تجویز خوراکی حاصل می شود. زیست دستیابی متوسط 64% می باشد. مونتلوکاست بیش از 99% به پروتین های پلاسما متصل می شود و به طور وسیع در کبد توسط سیتوکروم 450p- و ایزوآنزیم های 4A3CYP، 6A2CYP و 9C2CYP متابولیزه می شود و عمدتاً از طریق مدفوع و از راه صفرا دفع می گردد. در بیماران مبتلا به اختلالات ملایم تا متوسط کبدی متابولیسم کاهش می یابد و نیمه عمرحذف دارو طولانی تر می شود.

   عوارض

همانند آنچه در مورد Zafirlukast گفته شد.

   تداخل

تولیدکنندگان توصیه می کنند هنگام تجویز همزمان تحریک کننده های قوی آنزیم کبدی مثل فنی توئین، فنوباربیتال یا ریفامپین با مونتلوکاست، مانیتور کردن بالین

ی صورت پذیرد.