موارد مصرف

گلوكاگون به عنوان داروي جانشين مناسب براي گلوكز تزريقي در درمان كاهش قند خون و به عنوان داروي كمكي در راديوگرافي دستگاه گوارش به كار مي رود.

   فارماكينتيك

متابوليسم دارو در كبد و كليه انجام مي شود و نيمه عمر آن 10 دقيقه مي باشد. اثر دارو( افزايش قند خون) 20-5 دقيقه پس از تزريق داخل وريدي، 15 دقيقه پس از تزريق داخل عضلاني و 45-30 دقيقه پس از تزريق زيرجلدي شروع مي شود. طول مدت اثر دارو 90 دقيقه است.

   مكانيسم

گلوكاگون گليكوژنوليز و گلوكونئوژنز كبدي را افزايش مي دهد و سبب افزايش cAMPمي شود. نتيجه اين اعمال افزايش غلظت گلوكز پلاسما، شل شدن عضلات صاف و اثر اينوتروژيك مثبت قلبي مي باشد.

   موارد منع مصرف

در فئوكروموسيتوم، تومور ترشح كننده انسولين و تومور ترشح كننده گلوكاگون نبايد مصرف شود.

   هشدار

1. در كمي قند خون ناشي از گرسنگي و نارسايي غده فوق كليه موثر نمي باشد( ذخاير كبدي گليكوژن براي اثر دارو لازم است). 

2. مصرف دارو به منظور كمك به تشخيص ديابت مي تواند سبب افزايش قند خون مي باشند.

   عوارض

مهم ترين عوارض جانبي دارو، تهوع، استفراغ، اسهال، كاهش پتاسيم خون و به ندرت واكنش هاي حساسيتي مي باشند.

   نكات

در صورتي كه بيمار هوشيار نباشد، پس از تزريق دارو بايد بيمار را به دليل خطر بروز استفراغ به يك طرف برگرداند.

   ميزان مصرف

كودكان و بزرگسالان: 1-5/0 ميلي گرم از طريق زير جلدي، داخل عضلاني يا داخل وريدي تزريق مي شود. در صورت عدم مشاهده پاسخ تا 15 دقيقه، گلوكز داخل وريدي بايد تزريق شود.

   تداخل

گلوكاگون با مقادير زياد سبب افزايش اثر ضدانعقادي داروهاي ضدانعقاد كوم

اريني يا مشتقات ايندانديون مي شود.