موارد مصرف

پروکاربازین در درمان بیماری هوچکین و لنفوم های غیر هوچکینی و تومورهای مغزی و کارسینوم های با منشاءنایژه ای، ملانوم بدخیم، میلوم مولتیپل و پلی سیتمی ورا مصرف می شود.

   فارماكينتيك

این دارو تقریباً به طور کامل از مجرای گوارشی جذب می شود و از سد خونی – مغزی عبور می کند. متابولیسم آن کبدی است و به متابولیت های فعال تبدیل می شود. دفع این دارو از راه کلیه ( به میزان 70 در صد ) و ریه صورت می گیرد.

   مكانيسم

این دارو در چرخه سلولی به طور اختصاصی و در فاز S تقسیم سلولی عمل می کند و به نظر می رسد که ساخت DNA، RNA و پروتئین را مهار می کند.

   موارد منع مصرف

پروکاربازین در عیب شدید کار کبد، فئوکروموسیتوم، عیب شدید کار کلیه،بیماری های قلبی – عروقی یا بی کفایتی عروق کرونر و آریتمی قلبی یا بیماری های پیشرفته عروقی مغز نباید مصرف شود.

   عوارض

کم خونی، تحریک CNS، تضعیف سیستم ایمنی، عفونت، کاهش پلاکت های خون، کم خونی همولیتیک، وقفه در قاعدگی و پنومونی از عوارض جانبی شایع پروکاربازین هستند.

   ميزان مصرف

بزرگسالان : در لنفومای هوچکینی ابتدا mg/kg/day4-2 به صورت مقدار مصرف واحد یا منقسم برای هفته اول، سپس mg/kg/day4-2 تا ایجاد حداکثر پاسخ یا بروز لوکوپنی و ترومبوسیتوپنی مصرف می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/kg/day2-1 است. 

کودکان : در انفومای هوچکینی ابتدا mg/day50 به صورت خوراکی برای هفته اول سپس mg/m²/day 100 در روز تاایجاد حداکثر پاسخ یا بروز لکوپنی و ترومبوسیتوپنی مصرف می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/kg50 است .

   تداخل

پروکاربازین با داروهای زیر ایجاد تداخل می کند : داروهای آنتی کلینرژیک، آنتی هیستامین ها، ضد افسردگی های سه حلقه ای، داروهای ضد دیابت خوراکی یا انسولین، کافئین، کاربامازپین، مهار کننده های MAO، داروهای مضعف CNS، دکسترومتورفان، دوکساپرام، فلوکستین، گوانتیدین، لوودوپا، مپریدین و ترکیبات مشابه، متیل دوپا و متیل فنیدات.