موارد مصرف

این دارو ترکیبی از استامینوفنٍ، ایبوپروفن و کافئین می باشد.این دارو در درمان دردهای خفیف تا متوسط ناشی از سردرد(عصبی و میگرنی)، دندان درد، دردهای عصبی- ماهیچه ای، دردهای مفصلی و دیس منوره کاربرد دارد.

   فارماكينتيك

کافئین بخوبی از دستگاه گوارش جذب می شود و نیمه عمر آن 4-3 ساعت است. اتصال آن به پروتئین های پلاسما کم است و متابولیسم آن عمدتا کبدی است. استامینوفن و ایبوپروفن نیز بخوبی از دستگاه گوارش جذب می شوند و متابولیسم هر دو کبدی است.استامینوفن به مقدار ناچیز و ایبوپروفن 99 درصد به پروتئین پلاسما پیوند می یابد.

   مكانيسم

کافئین محرک خفیف دستگاه عصبی مرکزی است و عروق خونی مغز را منقبض می کند و این اثر ممکن است به رفع سردرد کمک نماید. اثرات ضد درد و ضد تب این دارو نیز مربوط به استامینوفن و ایبوپروفن می باشد.

   موارد منع مصرف

در صورت سابقه وجود آلرژیک شدید از قبیل آنافیلاکسی یا آنژیوادم ناشی از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی منع مصرف دارد.

   هشدار

1- استفاده بیش از حد این دارو ممکن است خطر نکروز کبدی را افزایش دهد. 

2- استامینوفن در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: 

الکلیسم فعال، بیماری کبدی و هپاتیت ویروسی.

   عوارض

بثورات پوستی، درماتیت آلرژیک، اختلالات خونی، پانکراتیت حاد از عوارض مصرف طولانی مدت استامینوفن است. تهوع، اسهال و گاهی خونریزی و زخم ممکن است در اثر مصرف ایبوپروفن ایجاد شود.

   نكات

1- در صورت بروز هرگونه اختلال در بینائی باید با پزشک مشورت شود. 

2- به دلیل احتمال بروز آسیب کبدی یا کلیوی، نباید این دارو بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.

   ميزان مصرف

دوز معمولی این دارو هر هشت ساعت یک کپسول می باشد که در صورت نیاز تحت نظر پزشک قابل افزایش است. و چون محتوی 3 دارو می باشد باید میزان دارو بر اساس هر 3 دارو سنجیده شود.

   تداخل

مصرف ایبوپروفن با مهار کننده های آنزیم آنژیوتانسین سبب معکوس شدن اثر ضد فشار خون آنها شود و نارسائی کلیوی و افزایش پتاسیم خون را ایجاد کند. سیکلوسپورین، لیتیم، متوترکسات، تریامترن، آسپرین و والپروئیک اسید با ایبوپروفن موجود در این دارو تداخل دارد.