موارد مصرف

نیمودپین يك بلوكر كانال كلسيمي دي هيدروپيريديني مي باشد كه خصوصيات كلي Nifedipine را دارد ولي به طور ويژه بر عروق مغزي مؤثر است و در اختلالات عروق مغزي مخصوصاً جهت جلوگيري و درمان نقايص ایسکمیک نورولوژیک متعاقب خونريزي ساب آراکنوئید آنوریسمال مورد استفاده قرار مي گيرد. جهت كاهش بروز و شدت نقايص نورولوژيك متعاقب خونريزي ساب آراکنوئید به صورت خوراكي با دوز 60 ميلي گرم و هر 4 ساعت تجويز مي گردد. درمان مي بايست 4 روز بعد از ايجاد خونريزي آغاز شود و تا 21 روز ادامه يابد. در افراد مبتلا به اختلالات كبدي دوز تجويزي بايد كاهش يابد و فشار خون بايد دقيقاً چك شود. اگر ایسکمی مغزي رخ دهد و يا رخ داده باشد مي توان نقص نورولوژيك را با درمان انفوزيون داخل وريدي نيموديپين برطرف كرد كه بايد از طريق مسير بای پس به درون وريد مركزي انفوزيون گردد. دوز آغازين آن يك ميلي گرم در ساعت طي 2 ساعت مي باشد و در صورت عدم كاهش شديد در فشار خون به 2 ميلي گرم در ساعت افزايش مي يابد و در افراد با وزن كمتر از 70 كيلوگرم و آنهايي كه فشار خون ناپايدار دارند دوز آغازين مي بايست در صورت لزوم به 500 ميكروگرم در ساعت و حتي كمتر كاهش يابد.

   فارماكينتيك

داروی Nimodipine به سهولت از طريق مسير گوارشي بعد از تجويز خوراكي جذب مي شود ولي به طور وسيع تحت مسير اوليه متابوليسم كبدي قرار مي گيرد. ميزان زيست دستيابي خوراكي آن حدود 13% است. و بيش از 95% به پروتئين هاي پلاسما متصل مي شود. از سد خوني مغزي عبور مي كند اما غلظت آن در مايع مغزي نخاعي كمتر از پلاسما مي باشد. به طور وسيع در كبد متابوليزه مي شود و از طريق مدفوع توسط صفرا دفع مي شود همچنين از طريق ادرار نيز دفع مي گردد كه تقريباً عمدتاً به صورت متابولیت ها دفع مي گردد. 

نيمه عمر حذف نهايي آن حدود 9 ساعت مي باشد اما كاهش غلظت اوليه پلاسمايي آن سريع تر است و معادل يك نيمه عمر يك يا 2 ساعتي مي باشد.

   عوارض

همانند آنچه در مورد بلوكرهاي كانال كلسيمي دي هيدروپيريديني گفته شد. در بيماران مبتلا به ادم مغزي يا فشار داخل مغزي بالا مصرف آن بايد با احتياط صورت گيرد.

   تداخل

همانند آنچه راجع به بلوكرهاي كانال كلسيمي دي هيدروپيريديني گفته شد.