موارد مصرف

آميودارون از راه خوراكي فقط در درمان تا كي كاردي بطني گهگير و غير پايدار از نظر هموديناميكي و فيبريلاسيون بطني گهگير زماني كه ساير داروها مؤثر نمي‌باشند، مصرف مي‌شود. اين دارو از راه تزريقي جهت تخفيف و پيشگيري از آريتمي فوق بطني گهگير كه به ساير داروها پاسخ نمي‌دهد، به ويژه هنگامي كه همراه سندرم ولف پاركينسون-وايت (W-P-W) باشد، از جمله فيبریلاسيون دهليزي، فلوتر دهليزي، تاكي كاردي دهليزي نابجا و تاكي كاردي فوق بطني مصرف مي‌شود.

   فارماكينتيك

جذب آميودارون از راه خوراكي كند و متغير است. حدود 25-20 درصد از راه خوراكي جذب مي‌شود. سرعت دستيابي به غلظت پلاسمايي يكنواخت و درماني دارو، كند و دفع دارو طولاني است. پيوند دارو با پروتئين بسيار زياد است. متابوليسم اين دارو كبدي است و نيمه عمير آن در مرحله ابتدايي، 10-5/2 روز و در مرحله انتهايي 107-26 روز است. اثر دارو 3-2 روز تا 3-2 ماه پس از مصرف شروع مي‌شود و حداكثر غلظت پلاسمايي نيز 7-3 ساعت پس از مصرف حاصل مي‌شود. طول مدت اثر متغير(هفته‌ها تا ماه‌ها) است. اين دارو از طريق صفرا دفع مي‌شود.

   مكانيسم

آميودارون با اثر مستقيم بر بافت‌ها، بدون تأثير بارز بر پتانسيل غشاء، طول مدت پتانسيل عمل و دوره تحريك‌ناپذيري را در تمام بافت‌هاي قلب طولاني مي‌كند. همچنين در بيماران مبتلا به سندرم W-P-W تحريك‌پذيري بافت مسير فرعي را طولاني كرده و سرعت هدايت را در اين بافت‌ها كند مي‌كند.

   موارد منع مصرف

اين دارو در انسداد دهليزي-بطني درجه 2 يا 3 كه از قبل وجود داشته است(بدون ضربان‌ساز مصنوعي)، حملات برادي كاردي كه منجر به سنكوپ مي‌شود(مگر اين كه از ضربان ساز مصنوعي براي كنترل آن استفاده نشود) و عيب عملكرد گره سينوسي (مگر اين كه توسط ضربان‌ساز مصنوعي كنترل نشود) و حساسيت شديد به دارو نبايد مصرف شود.

   هشدار

1- آزمون عملكرد كبد و تيروئيد در درمان طولاني مدت ضروري است. آميودارون مي‌تواند سبب بروز اختلال در عملكرد تيروئيد شود. بنابراين در طول مصرف آن، هر سه هورمون تيروكسين، تري‌يدوتيرونين وهورمون محرك تيروتروپين بايد اندازه‌گيري شوند. 

2- در صورت بروز تنگي نفس يا پيشرفت آن و همچنين بروز سرفه در بيماراني كه آميودارون مصرف مي‌كنند، احتمال وجود پنوموني بايد در نظر گرفته شود. 

3- در موارد زير بايد با احتياط فراوان مصرف شود: 

نارسايي احتقاني قلب، عيب كار كليه، بيماران سالخورده، برادي كاردي شديد و اختلالات هدایتي قلب، ( به ويژه مصرف مقادير زياد) و پورفيري. 

4- به علت كند بودن شروع اثر دارو، مشكل بودن تنظيم مقدار مصرف و احتمال بروز جانبي شديد، درمان با اين دارو بايد در بيمارستان شروع شود و بيمار حداقل طي دوره مصرف مقدار حمله‌اي دارو در بيمارستان بستري باشد. مقدار مصرف دارو براي هر بيمار بايد جداگانه و بر اساس نيازهاي بيمار، پاسخ باليني، وجود يا شدت مسمويت و در بعضي حالات بر اساس غلظت پلاسمايي آميودارون تنظيم شود. 

5- در طول درمان با اين دارو، تعيين غلظت سرمي SGPT ، SGOT ، آلكالين فسفاتاز و ثبت نوار قبلي ضروري است.

   عوارض

اختلال در بينايي، نوروپاتي و ميوپاتي محيطي، برادي‌كاردي و اختلالات هدايتي قلب، حساسيت به نور و به ندرت تغييرات رنگ پوست، كم‌كاري تيروئيد، پركاري تيروئيد، فيبروز آلوئوليت ريوي، هپاتيت، تهوع، استفراغ، احساس طعم فلزي در دهان، لرزش، كابوس، سرگيجه، سردرد، بي‌خوابي، افزايش فشار داخل جمجمه، التهاب اپي‌ديديم، بي‌نظمي حركات عضلاني، بثورات جلدي، التهاب عروق، كاهش پلاكت خون، افزايش زمان پروترومبين، آنافيلاكسي(با تزريق سريع)، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض جانبي دارو هستند.

   نكات

1- دوره درمان بايد كامل شود. مصرف دارو حتي در صورت احساس بهبودي بايد طبق دستور پزشك ادامه يابد. 

2- طي درمان با دارو و چند ماه پس از قطع مصرف آن، از تابش مستقيم خورشيد به پوست بايد جلوگيري شود. 

3- در صورت بروز مسموميت عصبي، حساسست به نور، تهوع، استفراغ و التهاب اپي‌ديديم، كاهش مقدار مصرف و در بعضي موارد، قطع مصرف دارو توصيه مي‌شود. 

4- در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، از مصرف آن خودداري نموده و در صورتي كه بيش از 2 يا 3 نوبت مصرف نشده، حتماً بايد با پزشك مشورت شود. از دو برابر نمودن مقدار دارو بايد اجتناب گردد.

   ميزان مصرف

خوراكي 

بزرگسالان: در آريتمي، مقدار حمله‌اي g/day 1/6-0/8 به مدت 3-2 دقيقه تا دستيابي به پاسخ درماني اوليه يا بروز عوارض جانبي مصرف مي‌شود. در صورت دستيابي به كنترل كافي و بروز عوارض جانبي شديد، مقدار دارو به mg/day 800-600 به مدت يك هفته و پس تا كمترين مقدار نگهدارنده مؤثر كاهش مي‌يابد. 

مقدار نگهدارنده تقريباً mg/day 400 است كه مي‌توان آن را بر حسب نياز افزايش يا كاهش داد. د