موارد مصرف

ضد دیابت خوراکی (مشتق مگلی تینید). 

درمان کمکی جهت کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس تایپ 2 که هایپرگلیسمی آنها با رژیم غذایی و ورزش به تنهایی کنترل نمی شود.

   فارماكينتيك

دارو پیرو تجویز خوراکی سریعا و به طور کامل از دستگاه گوارش جذب می شود (فراهم زیستی بالای 60%). دارو بیش از 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و تحت متابولیسم کبدی توسط سیستم سیتوکرومی P450(CYP2C8, CYP3A4) قرار می گیرد.

   مكانيسم

دارو سبب بسته شدن کانال های پتاسیم وابسته به ATP در غشاء سلول های بتای پانکراس شده و در نتیجه سبب دپلاریزاسیون سلول و باز شدن کانال های کلسیم و پیرو آن القاء ریلیز انسولین از سلول های بتا می شود.

   عوارض

سر درد، آنژین، درد قفسه سینه، سینوزیت، رینیت، یبوست، تهوع، اسهال، استفراغ، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، درد دندان

   ميزان مصرف

دارو با دوز اولیه 0.5mg از راه خوراکی 30 دقیقه قبل از هر وعده غذایی تجویز می شود. افزایش دوز با اینتروال های 1 تا 2 هفته تا ماکزیمم دوز 4mg در هر وعده صورت می گیرد. ماکزیمم دوز روزانه این دارو 16mg می باشد.

   تداخل

a) باربیتورات ها، کاربامازپین، ریفامپین سبب افزایش متابولیسم دارو و کاهش اثر آن می شود. 

b) بتابلوکر ها، کلرامفنیکول، مهارکننده های مونوآمینواکسیداز ، NSAIDsو سولفونامیدها ممکن است سبب تقویت اثرات هیپوگلیسمیک دارو شوند. 

c) بلوک کننده های کانال کلسیم، کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، داروهای ضد بارداری خوراکی ایزونیازید، فنی توئین، نیکوتینیک اسید، تیازیدها، هورمون های تیروئید ممکن است سبب کاهش اثر دارو شوند. 

d) مصرف همزمان این دارو با جم فیبروزیل ویا کلاریترومایسین ممکن است سبب افزایش سطح خونی رپاگلینید و افزایش ریسک هیپوگلیسمی گردد. 

e) مصرف همزمان این دارو با اریترومایسین، ایتراکونازول، کتوکونازول، سیموستاتین سبب مهار متابولیسم رپاگلینید و افزایش ریسک هیپوگلیسمی گردد.