موارد مصرف

سیتارابین در درمان لوسمی لنفوسیتیک حاد،لوسمی میلوسیتیک حاد، لوسمی میلوژنوس حاد، لوسمی میلوسیتیک مزمن، لنفوم حاد غیر هوچکینی در کودکان، اریترولوسمی و لنفوم هوچکینی بکار می رود.

   فارماكينتيك

پس از تزریق وریدی مقدار متوسطی از این دارو از سد خونی- مغزی عبور می کند. متابولیسم آن کبدی بوده و دفع آن عمدتاً کلیوی است.

   مكانيسم

سیتارابین یک آنتی متابولیت است و در چرخه سلولی به طور اختصاصی در مرحله تقسیم سلولی عمل می کند و باعث مهار ساختDNAو تا حد کمی RNA و پروتئین می گردد.

   موارد منع مصرف

موارد منع مصرف :

   هشدار

سیتارابین ممکن است باعث کاهش فعالیت گنادها گردد که بسته به مدت درمان گاهی غیر قابل برگشت می باشد.

   عوارض

در مقایسه با تزریق وریدی، عوارض جانبی سیتارابین به جز تهوع و استفراغ در صورت انفوزیون وریدی افزایش می یابند. عوارض شایع شامل تب، لرز و یا گلو درد ناشی از کمبود گویچه های سفید و عفونت است. همچنین خونریزی و کبودی غیر عادی ناشی از کمی پلاکت ها است.

   نكات

1- شروع درمان با سیتارابین باید در بیمارستان و تحت نظر پزشک متخصص انجام گیرد. 

2- مقدار مصرف بیشتر سیتارابین و تزریق سریع وریدی به جای دفعات بیشتر و زمان آهسته تر تزریق، استفراغ و تهوع بیشتری ایجاد می کند اما عوارض خونی آن کمتر است. 

3- مصرف زیاد مایعات از تجمع اسیداوریک در کلیه جلوگیری می کند.

   ميزان مصرف

در درمان لوسمی میلوسیتیک حاد و اریترولوسمی، به عنوان مقدار مصرف اولیه mg/kg/day 3 از راه وریدی ( به صورت انفوزیون پیوسته طی 24 ساعت یا در مقادیر منقسم به صورت تزریق سریع وریدی) به مدت 10-5 روز و به عنوان مقدار نگهدارنده mg/kg1 از طریق زیر جلدی 2-1 بار در هفته تزریق می شود. در درمان لوسمی مننژی mg/m² 75- 5 از اشکال قابل تزریق داخل نخاع دارو، در فواصل متفاوت از یک بار در روز به مدت 4 روز تا هر چهار روز یک بار داخل نخاع تزریق می شود. اغلب mg/m²30 هر چهار روز یک بار، تا جایی که آزمایشات مایع مغزی – نخاعی طبیعی شوند، مصرف می شود. پس از آن یک مقدار مصرف اضافی نیز تجویز می گردد.

   تداخل

در صورت مصرف همزمان با آلوپورینول و کلشی سین نیاز به تنظیم مقدار مصرف دارو می باشد.