موارد مصرف

میتوکسانترون در درمان لوسمی های حاد میلوسیتیک، پرومیلوسیتیک، منوسیتیک و لوسمی حاد اریتروئید، سرطان پستان، کبد و لنفوم های غیر هوچکینی مصرف می شود.

   فارماكينتيك

میتوکسانترون به سرعت و به طور وسیع در بافت هایی چون تیروئید، کبد، قلب و گلبول های قرمز خون منتشر می شود. متابولیسم آن کبدی بوده و نیمه عمر آن حدود 6 روز می باشد. دفع آن از طریق صفرا و مدفوع تا 25 در صد طی 5 روز پس از مصرف است.

   مكانيسم

به نظر می رسد این دارو با اتصال به DNA سبب مهار ساخت DNA و RNA می شود.

   هشدار

این دارو در بیماران مبتلا به اختلال فعالیت قلب باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

   عوارض

سرفه تنفس کوتاه، خونریزی دستگاه گوارش، کاهش گلبول های سفید یا عفونت، معده درد، التهاب دهان و مخاط آن از عوارض جانبی شایع میتوکسانترون است.

   نكات

1- میتوکسانترون نباید به داخل غلاف نخاعی تزریق گردد. 

2- مقدار مصرف تکمیلی دارو پس از رفع اثرات سمی هماتولوژیکی آن قابل تجویز است.

   ميزان مصرف

دردرمان لوسمی های حاد میلوسیتیک و پرومیلوسیتیک و اریتروئید مقدار اولیه mg/m²day12یک تا سه روز حداقل طی 3 دقیقه انفوزیون وریدی می شود. میتوکسانترون به صورت ترکیبی با mg/m²100 سیتارابین به صورت انفوزیون وریدی طی 24 ساعت برای 1-7 روز هم تجویز می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/m²/day12 است که برای 2-1 انفوزیون وریدی می شود. مقدار مصرف نگهدارنده به صورت ترکیبی با سیتارابین mg/m²/day 100 است که طی 24 ساعت برای 5-1 روز انفوزیون وریدی می شود. مقدار مصرف نگهدارنده به فاصله 6 هفته پس از مقدار مصرف اولیه در صورت مصرف ترکیبی، 4 هفته پس از مصرف اولیه تجویز می شود. در درمان سرطان پیشرفته پستان و لنفوم های غیر هوچکینی به میزان mg/m²14 انفوزیون وریدی می شود که در فواصل 21 روز تکرار می گردد. در بیمارانی که دچار ضعف فعالیت مغز استخوان هستند مقدار مصرف اولیه mg/m²12 خواهد بود.