موارد مصرف

ضد هایپرتانسیون، داروی کمکی در درمان نارسایی قلب (آنتاگونیست بتای غیر انتخابی[B]، آنتاگونیست 1α) 

کارودیلول در درمان هایپرتانسیون، آنژین پکتوریس و نیز به عنوان داروی کمکی در درمان نارسایی قلبی تجویز می شود.

   فارماكينتيك

کارودیلول پیرو تجویز خوراکی به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود. به علت متابولیسم عبور اول کبدی گسترده، فراهم زیستی دارو حدود 25% است. نیمه عمر دارو بین 10-6 ساعت است و بیش از 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. متابولیزاسیون دارو توسط سیستم آنزیمی سیتوکروم P450 کبدی (به ویژه CYP2D6 و CYP2C9 ) صورت می گیرد.

   مكانيسم

a) اثر ضد هایپرتانسیون: دارو از طریق بلوک گیرنده های بتا سبب کاهش برون ده قلبی و تاکیکاردی، و نیز از طریق بلوک رسپتورهای آلفا سبب گشادی عروق و کاهش مقاومت محیطی می شود. همچنین دارو دارای خواص آنتی اکسیدانی نیز می باشد. 

b) اثر درمانی در نارسایی قلبی: دارو سبب کاهش فشار خون، فشار شریان ریوی، مقاومت عروق سیستمیک و نیز ضربان قلب می شود.

   عوارض

سرگیجه، ضعف، سردرد، بی خوابی، ادم، بلوک AV، برادی کاردی، تهوع، افزایش آنزیم های کبدی، ترومبوسیتوپنی، هیپرگلیسمی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، ناتوانی جنسی

   ميزان مصرف

هیپرتانسیون: ابتدا 6.25mg از راه خوراکی دو بار در روز و همراه با غذا مصرف می شود. فشار خون سیستولیک بیمار در حالت ایستاده و 1 ساعت بعد از اولین دوز چک می شود. در صورت تحمل بیمار این دوز به مدت 14-7 روز ادامه می یابد. در صورت نیاز به همین روش دوز دارو به میزان 12.5mg 2بار در روز افزایش می یابد. ماکزیمم دوز مصرفی ,25mg 2بار در روز می باشد. 

نارسایی قلبی: قبل از شروع درمان باید دوز گلیکوزیدهای قلبی، دیورتیک ها و مهارکننده های ACE تنظیم شود. دوز اولیه 3.125mg خوراکی 2 بار در روز برای مدت 2 هفته همراه با وعده غذایی می باشد. در صورت لزوم می توان دوز دارو را هر 2 هفته 1بار افزایش داد. ماکزیمم دوز مصرفی در بیمار با وزن کمتر از 85kg ، 25mg دو بار در روز و در بیمار بالای 85kg ، 50میلی گرم 2بار در روز می باشد.

   تداخل

a) مصرف همزمان این دارو با داروهای مهارکننده مونوآمینو اکسیداز، رزرپین و کلونیدین سبب افزایش احتمال برادی کاردی و یا هایپوتانسیون می شود. 

b) مصرف همزمان این دارو با دیگوکسین سبب افزایش سطح پلاسمایی دیگوکسین می شود. 

C) مصرف همزمان این دارو با انسولین و داروهای خوراکی ضد دیابت سبب تشدید اثرات هیپوگلیسمیک آنها می شود. 

d) مصرف همزمان دارو با غذا سبب تاخیر در جذب دارو و کاهش اثرات هیپوتانسیون اورتوستاتیک دارو می شود، در نتیجه بهتر است دارو با غذا مصرف شود.