نوشته شده توسط : 10x

   موارد مصرف

 

این دارو برای پیشگیری از آمبولی در بیماری روماتیسمی قلب و فیبریلاسیون دهلیزی، پیشگیری از تشکیل لخته پس از نصب دریچه‌های مصنوعی قلب، پیشگیری و درمان ترومبوز وریدی و آمبولی ریوی و حملات ایسمیک گذرا مصرف می‌شود.

 

   فارماكينتيك

فارماكينتيك :  

   مكانيسم

 

وارفارین، مانند سایر داروهای خوراکی ضد انعقاد خون، دارای اثر غیر مستقیم ضد انعقادی است و از طریق مهار ساخت فاکتورهای انعقادیII،VII، IXوXدر کبد و در مسیر و وابسته به ویتامین K، اثر خود را اعمال می‌کند.

 

   موارد منع مصرف

 

این دارو در موارد زیر نباید مصرف شود : 

تهدید به سقط جنین یا سقط ناقص، آنوریسم، خونریزی فعال، خونریزی مغزی نخاعی، جراحی اخیر اعصاب، جراحی اخیر چشم یا سایر جراحی‌های عمده، دیسکرازی خونی، هموفیلی، تمایل به خونریزی، افزایش فشار خونی، هموفیلی، تمایل به خونریزی، افزایش شدید و کنترل نشده فشار خون، پریکاردیت و قرحه گوارشی.

 

   هشدار

 

این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: 

دیابت شدید، زایمان اخیر، عیب شدید کار کلیه، ضربه شدید به ویژه به سیستم اعصاب مرکزی، ضایعات دستگاه تنفسی یا ادراری،واسکولیت شدید، کارسینوم احشاء عیب شدید کار کبد یا سیروز، کمبود ویتامینC و K، بیحسی ناحیه‌ای، سوراخ کردن نخاع، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی و پلی آرتریت.

 

   عوارض

 

خونریزی، حساسیت مفرط، بثورات جلدی، ریزش مو، اسهال، کاهش هماتوکریت، تیره شدن انگشتان، نکروز پوست، یرقان، اختلال در عملکرد کبد، تهوع، استفراغ و التهاب لوزالمعده با مصرف دارو گزارش شده است.

 

   نكات

 

 

1- انجام آزمون زمان پروترومبین و مراجعه به پزشک به طور منظم، به منظور بررسی پیشرفت درمان ضروری است. 

2- از مصرف یا قطع مصرف سایر داروها از جمله سالیسیلات‌ها یا سایر داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند، بدون تجویز پزشک، باید خودداری شود. 

3- در صورت بروز هر گونه علامت خونریزی، مراجعه به پزشک ضروری است.

 

   ميزان مصرف

 

برای درمان معمولی در بزرگسالان، mg/day 5-2 مصرف می‌شود که مقدار آن بر اساس نتایج آزمون پروترومبین تنظیم می‌شود. به عنوان مقدار نگهدارنده mg/day10-2 مصرف می‌شود. در درمان با مقدار کم، از راه خوراکی

روزانه یک میلی گرم مصرف می‌شود.

   تداخل
 
مصرف همزمان وارفارین با داروهای زیر ممکن است اثر ضد انعقادی این دارو را افزایش دهد: 
آلوپورینول، آمیودارون، استروئیدهای آنابولیک، آندروژن‌ها، داروهای خوراکی ضد دیابت ( اثر داروهای فوق نیز ممکن است افزایش یابد.) ، سالیسیلات‌ها از جمله اسید اتیل سالیسیلیک، برخی از سفالوسپورین‌ها، کلرآمفنیکل، سایمتیدین، کلوفیبرات، دانازول، دکستران، دی پیریدامول، دی‌سولفیرام، اریترومایسین، جم فیبروزیل، ایندومتاسین، ایبوپروفن، اسید مفنامیک، متی‌مازول، مترونیدازول، اسیدنالیدیکسیک، اکسی فن بوتازون، فنی‌توئین ( ابتدا افزایش و سپس کاهش اثر ضد انعقادی ) ، پروپیل تیواوراسیل، کینیدین، سولفونامیدها و هورمون‌های تیروئید. همچنین مصرف همزمان داروهای زیر با وارفارین ممکن است اثر ضد انعقادی این دارو را کاهش دهند : 
آنتی‌اسیدها، اسیدآسکوریک ( در مقادیر زیاد) ، باربیتورات‌ها، کاربامازپین، کلستیرامین، داروهای خوراکی ضد بار داری ( ممکن است اثر دارو را افزایش یا کاهش دهند) ، استروژن‌ها، گریزوئوفولوین، پیریمیدون، ریفامپین و ویتامین K.
 



:: موضوعات مرتبط: داروهای قلبی عروقی , ,
:: برچسب‌ها: وارفارين , دارو وبیماری , دارو , بیماری , مشخصات داروها , داروهای قلبی , داروهای قلبی عروقی , قلب , عروق , عوارض , موارد مصرف , فارماکینتیک , نکات , موارد منع مصرف , تداخل , میزان مصرف , مکانیسم ,
:: بازدید از این مطلب : 58
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: