موارد مصرف

كلوبازام براي درمان كمكي صرع در بيماراني كه به خوبي به ساير داروهاي ضد تشنج پاسخ نمي‌دهند، مصرف مي‌شود.

   فارماكينتيك

اين دارو از راه خوراكي بخوبي جذب و در كبد متابوليزه مي‌شود. متابوليت‌هاي آن از طريق ادرار دفع مي‌شوند . زمان شروع اثردارو پس از مصرف يك مقدار واحد به سرعت جذب آن و پس از مصرف مقادير متعدد به سرعت و ميزان تجمع دارو و به نوبه خود نيمه عمر دفع و كليرانس آن بستگي دارد.

   مكانيسم

‌ مكانيسم :  

   موارد منع مصرف

موارد منع مصرف : حساسيت شديد , مسموميت شديد با الکل (کساني که در حالت کوما هستند)آب سياه چشم (گلوکوم زاويه بسته)

   هشدار

. در موارد زير این دارو بايد با احتياط فراوان تجويز شود: 

بيماري تنفسي، ضعف عضلاني (بخصوص مياستني گراو)، اختلال شديد شخصيتي و پورفيري،مسموميت شديد با الكل همراه با علائم حياتي ضعيف شده، اغماء شوك، گلوكوم حاد با زاويه بسته يا استعداد ابتلاء به آن . 

2. مصرف طولاني مدت يا مقادير زايد خطر بروز وابستگي‌هاي رواني و جسمي را افزايش مي‌دهد. 

3. بنزوديازپين‌ها ممكن است سبب بروز ضعف تنفسي به ويژه در افراد سالخورده، نوجوانان و افراد بشدت بيمار شود. در اين موارد كاهش مقدار مصرف دارو ممكن است ضروري باشد.

   عوارض

خواب آلودگي، توهم، عدم تعادل(بخصوص درسالمندان) فراموشي، وابستگي،‌افزايش حالت تهاجمي(بصورت متناقض) گهگاه سردرد، سرگيجه، كمي فشار خون، اختلال گوارشي، بثورات جلدي، اختلال ديد، تغيير ميل جنسي از عوارض جانبي اين دارو

   نكات

1. اين دارو نبايد بيش‌ از مقدار توصيه شده مصرف شود. 

2. در صورتي كه پس از چند هفته، اثربخشي دارو كاهش يافت،از افزايش مقدار مصرف دارو بدون مشورت با پزشك بايد خودداري شود. 

3. دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود. باید دقت شود هیچیک از نوبت های مصرف فراموش نگردد. 

4. به منظور كاهش احتمال بروز علائم قطع مصرف دارو، مصرف این دارو بايد به تدريج قطع شود. 

5. به دليل بروز خواب آلودگي، سرگيجه و منگي، از رانندگي يا كار با ماشين‌آلاتي كه نياز به هوشياري دارند،‌بايد خودداري شود.

   ميزان مصرف

بزرگسالان: به عنوان ضد تشنج، mg/day15-5 مصرف می شود. مقدار مصرف بر حسب نیاز ممکن است بتدریج افزایش یابد. 

کودکان:در کودکان 16-2 سال، به عنوان ضد تشنج، mg/day5 و در كودكان كمتر از 2 سال mg/kg/day1-0/5 مصرف مي‌شود.

   تداخل

مصرف همزمان اين دارو با داروهاي هوشبر ، داروهاي ضددرد شبه‌ترياك، داروهاي ضد افسردگي، و ضد جنون، آنتي‌هيستامين‌ها ،‌داروهاي مسددگيرنده آلفا، آدرنرژيك و باكلوفن موجب افزايش اثر سداتيو مي‌شود. كتوكونازول و ايتراكونازول با مهار متابوليسم كبدي اين دارو موجب افزايش غلظت پلاسمايي آن مي‌شود.