موارد مصرف

ضد صرع.

   فارماكينتيك

این دارو به دنبال مصرف خوراکی (به شکل راسمات) به خوبی جذب می شود، 80-60% دوز خوراکی از طریق ادرار به صورت تغییر نیافته، دفع می شود. نیمه عمر حذفی آن 8-5 ساعت است و باند پلاسمائی پروتئینی چندانی ندارد. هیچ گونه ارتباطی بین سطح پلاسمائی دارو و اثرات بالینی آن وجود ندارد. این دارو وارد شیر مادر می شود.

   هشدار

1- در بیماران دریافت کننده این دارو، ارزیابی عملکرد میدان بینائی در شروع درمان وسپس هر 6 ماه یکبار لازم است. 

2- این دارو دربیماران با سابقه وجود نقائص میدان بینائی از قبل موجود نبایستی استفاده گردد. 

3- مصرف این دارو در بیماران با سابقه سایکوز، افسردگی و مشکلات رفتاری بایستی با احتیاط باشد. 

4- در بیماران مسن و دارای اختلال عملکرد کلیوی بایستی دوز آن را کاهش

   عوارض

شایعترین آنها خواب آلودگی و خستگی و در کودکان تهییج و آژیتاسیون است. سایر عوارض شامل گیجی، عصبی بودن، تحریک پذیری، سردرد، نیستاگموس، آتاکسی، پارستزی، لرزش و اختلال تمرکز، کونفوزیون و اختلال حافظه، افزایش وزن، اختلالات گوارشی، ادم، آلوپسی، آنژیوادم، کهیر و راشهای پوستی، نقائص میدان بینایی برگشت ناپذیر در یک سوم موارد، دید مبهم دوبینی و نیستاگموس، اختلالات شبکیه و نوریت اپتیک. 

اختلالات روانی مثل آشفتگی، تهاجم، افسردگی و واکنشهای پارانوئیدی، سایکوز،مانیا، احتمال تشدید صرع میوکلونیک یا ابسنس.

   ميزان مصرف

دوز شروع این دارو بعنوان درمان کمکی (Adjunetive Therapy) در بالغین، 1 گرم در روز از طریق خوراکی است که در صورت نیاز هفته ای 500 میلی گرم افزایش می یابد تا حداکثر به 3 گرم در روز برسد. 

دوز اولیه شروع در کودکانmg/kg 40 است. جهت درمان اسپاسم کودکان (Infantile Spasm) دوز شروع mg/kg50 که بر اساس پاسخ بالینی در طی یک هفته تنظیم می شود. 

دوزها بایستی منقسم و بصورت دو بار در روز و یا بصورت تک دوز روزانه تجویز شود.همانند سایر ضد صرعها، قطع دارو و یا تغییر آن به داروی ضد صرع دیگر بایستی بتدریج و به آهستگی صورت گیرد. این کاهش دوز بایستی در عرض 4-2 هفته صورت گیرد.

   تداخل

تداخلات پیچیده ای بین این دارو و سایر داروهای ضد صرع وجود دارد که بسیار متنوع و غیر قابل پیش بینی است و لذا در درمان ترکیبی این دارو با سایر داروهای ضد صرع مونتیورینگ سطح پلاسمائی توصیه می شود.