فارماكينتيك
موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به اجزاي فرآورده‌هاي آدرنوکورتيکوئيد، عفونت سيستميک قارچي و در نوزادان نارس. موارد احتياط : زخم گوارشي، بيماري کليوي، زيادي فشار خون، پوکي استخوان، ديابت، اختلالات ترومبوآمبوليک، حملات تشنجي، مياستني گراو، نارسايي قلبي ( HF)، سل، کم کاري تيروئيد، سيروز کبدي، بي ثباتي رواني، تمايلات پسيکوتيک، ديورتيکوليت، کوليت اولسراتيو، آناستوموز اخير روده، عفونت هرپس سيمپلکس چشمي.
مكانيسم
مکانيسم اثر اثر ضد التهاب: متيل پردنيزولون ساخت آنزيم هاي لازم براي کاهش پاسخ التهابي را تحريک مي‌کند. اين دارو با کاهش فعاليت و حجم سيستم لنفاتيک، سيستم ايمني را سرکوب کرده و در نتيجه موجب بروز لنفوسيتوپني (عمدتاً لنفوسيت T)، کاهش غلظت ايمونوگلوبولين و کمپلمان و کاهش عبور کمپلکس هاي ايمني از غشاهاي پايه مي‌شود. متيل پردنيزولون احتمالاً با کم کردن واکنش بافت به تداخل هاي آنتي ژن ـ آنتي بادي نيز سبب سرکوب سيستم ايمني مي‌شود. متيل پردنيزولون يک گلوکوکورتيکوئيد داراي فعاليت متوسط است. اين دارو هيچ گونه فعاليت مينرالوکورتيکوئيدي ندارد، ولي فعاليت گلوکوکورتيکوئيدي آن زياد و حدود پنج برابر هيدروکورتيزون با وزن معادل است. اين دارو عمدتاً به عنوان يک داروي ضد التهاب و سرکوب کننده سيستم ايمني مصرف مي‌شود. فارماکوکينتيک جذب: پس از مصرف خوراکي به سادگي جذب مي‌شود. پخش: به سرعت در عضله، کبد، پوست، روده، و کليه‌ها انتشار مي‌يابد. آدرنوکورتيکوئيدها در شير ترشح مي‌شوند و از جفت عبور مي‌کنند. متابوليسم: در کبد به متابوليتهاي سولفات و گلوکورونيد غيرفعال متابوليزه مي‌شود. دفع: متابوليتهاي غيرفعال و مقادير کمي از داروي متابوليزه نشده از طريق کليه‌ها دفع مي‌شوند. مقادير بسيار کمي از دارو از طريق مدفوع دفع مي‌شود. نيمه عمر بيولوژيک دارو 18 تا 36 ساعت است.
موارد منع مصرف
تداخل دارويي در صورت مصرف همزمان، آدرنوکورتيکوئيدها ممکن است اثرات داروهاي خوراکي ضد انعقاد را از طريق مکانيسم هاي ناشناخته‌اي کاهش دهند. گلوکوکورتيکوئيدها متابوليسم ايزونيازيد و ساليسيلاتها را افزايش مي‌دهند. اين دارو سبب زيادي قند خون مي‌شود. بنابراين، تنظيم مقدار مصرف انسولين و داروهاي خوراکي پايين آورنده قند، به هنگام مصرف همزمان اين داروها ضروري است. متيل پردنيزولون ممکن است کمي پتاسيم خون ناشي از مصرف داروهاي مدر يا آمفوتريسين B را تشديد کند. باربيتوراتها، فني توئين و ريفامپين در صورت مصرف همزمان با متيل پردنيزولون، ممکن است موجب کاهش اثرات کورتيکواستروئيد شوند، زيرا اين داروها متابوليسم کبدي را افزايش مي‌دهند. کلستيرامين و ضد اسيدها اثر کورتيکواستروئيدها را با جذب سطحي آنها کاهش داده و در نتيجه موجب کاهش مقدار جذب اين داور مي‌گردند. مصرف همزمان با استروژنها ممکن است متابوليسم آن را کاهش دهد. مصرف همزمان با داروهاي زخم زا، مانند داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي، ممکن است خطر بروز زخم گوارشي را افزايش دهد. استفاده تو ام با ترکيبات آنتي کولين استراز مي‌تواند ضعف زيادي ايجاد کند. مي توانند سطح سيکلوسپورين را افزايش دهند. با احتياط مصرف شود. در دوره مصرف کورتيکواستروئيد از واکسنها استفاده نکنيد چرا که کارايي واکسن در اين دوران کم مي‌شود.
عوارض
ملاحظات اختصاصي 1ـ بيشتر عوارض کورتيکواستروئيدها وابسته به دوز يا مدت مصرف دارو مي‌باشد. 2ـ متيل پردنيزولون به صورت خوراکي نيز قابل مصرف مي‌باشد. 3ـ متيل پردنيزولون سديم سوکسينات به صورت عضلاني، وريدي يا انفوزيون وريدي در فواصل 4 تا 6 ساعت تزريق مي‌شود. 4ـ سوسپانسيون متيل پردنيزولون استات به صورت داخل مفصلي، عضلاني، داخل سينوويال، داخل بورس، داخل ضايعه يا بافت نرم تزريق مي‌شود. شروع اثر آن کند اما طولاني اثر مي‌باشد. 5ـ حساسيت بيمار به کورتيکواستروئيدهاي ديگر را بررسي کنيد. 6ـ براي به دست آوردن نتايج بهتر و سميت کمتر، دارو را به صورت تک دوز صبحها مصرف کنيد. 7ـ بيماران critically ill ممکن است به استفاده همزمان از آنتي اسيد يا درمان با آنتاگونيستهاي رسپتور H2 نياز پيدا کنند. 8ـ املاح مختلف اين دارو قابل تعويض با هم نيستند. 9ـ Solu-Medrol به صورت داخل نخاعي استفاده نشود. عوارض زيادي با آن گزارش شده است. 10ـ تزريق به صورت عضلاني عميق و در عضله گلوتئال انجام شود. از تزريق زير جلدي به علت ايجاد آتروفي و آبسه استريل خودداري کنيد. 11ـ آتروفي پوستي ممکن است با دوزهاي بزرگ از فرم استات اتفاق بيفتد. به جاي يک دوز بزرگ از تعداد زيادي دوزهاي کوچک استفاده کنيد و محل تزريق را به صورت مرتب عوض کنيد. 12ـ چنانچه اثر سريع لازم باشد از ملح استات استفاده نشود. 13ـ پس از 48 ساعت محلول رقيق شده دور ريخته شود. 14ـ هميشه با حداقل دوز مؤثر درمان را انجام دهيد. 15ـ بعد از دوره طولاني درمان دوز را به آهستگي کم کنيد. 16ـ به جز در موارد منع مصرف، از رژيم هاي با سديم پائين که پتاسيم و پروتئين بالا دارند استفاده کنيد. در صورت لزوم از مکمل پتاسيم استفاده کنيد. 17ـ براي تزريق وريدي تنها از متيل پردنيزولون سديم سوکسينات استفاده شود و فرم استات هرگز براي اين منظور مصرف نشود. رقيق کردن دارو بر اساس توصيه کارخانه سازنده و حلال هاي مربوطه يا با آب باکتريواستاتيک براي تزريق با بنزيل الکل انجام مي‌شود. 18ـ براي تزريق مستقيم وريدي، دارو با يک حلال سازگار رقيق شده و در مدت حداقل 1 دقيقه تزريق مي‌شود. در درمان شوک دوزهاي بزرگ براي جلوگيري از آريتمي و کلاپس گردش خون در مدت حداقل 10 دقيقه تزريق مي‌شوند. هنگامي که از انفوزيون مداوم يا متقاطع استفاده مي‌شود، دارو بر اساس توصيه کارخانه سازنده رقيق شده و در مدت تجويز شده مصرف مي‌شود. اگر براي انفوزيون مداوم استفاده شود، محلول هر 24 ساعت يک بار بايد تعويض شود. 19ـ وزن بيمار، فشار خون، سطح الکتروليتهاي سرم و الگوي خواب بيمار بررسي شود. در ابتدا ممکن است خواب بيمار با حالت سرخوشي تداخل کند، اما پس از 1 تا 3 هفته بيمار به درمان عادت مي‌کند. 20ـ بيمار را از نظر علائم کوشينگ شامل buffalo hump, moonface، چاقي مرکزي، نازکي مو، افزايش فشار و افزايش حساسيت به عفونت بررسي کنيد. 21ـ دارو مي‌تواند عفونت را پوشانده و آن را بدتر کند (مانند آميبياز نهفته). 22ـ بيمار را از نظر علائم افسردگي و سايکوز بويژه در مصرف دوزهاي بالا بررسي کنيد. 23ـ بيماران ديابتي ممکن است به سطح بالاتري از انسولين نياز پيدا کند. سطح گلوکز خون در آنها چک شود. 24ـ تشديد پاسخ به دارو را در بيماران هيپوتيروئيد يا سيروزي بررسي کنيد. 25ـ مراقبت واکنشهاي آلرژيک به تارترازين در بيماران با حساسيت به آسپيرين باشيد.
نكات
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: گلوکوکورتيکوئيد. طبقه‌بندي درماني: ضدالتهاب، سرکوب کننده سيستم ايمني. طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C نام‌هاي تجاري: Depo - Medrol نکات قابل توصيه به بيمار 1- دارو را به صورت ناگهاني قطع نکنند. 2- علائم زودرس نارسايي آدرنال مانند خستگي، ضعف عضلاني، درد مفصل، تب، بي اشتهايي، تهوع، تنگي نفس، گيجي و غش، به بيماران آموزش داده شود. 3- جهت استفاده از دوزهاي مکمل استروئيد در شرايط استرس، به بيماران توصيه مي‌شود که کارت شناسايي به همراه داشته و نام دارو، مقدار مصرف و نام پزشک مربوطه روي آن نوشته شده باشد. 4- بيماراني که تحت درمان طولاني مدت مي‌باشند، افزايش وزن ناگهاني و ادم را گزارش دهند. 5- بيماراني که تحت درمان طولاني مدت مي‌باشند، به مکمل هاي کلسيم و ويتامين د و برنامه تمرين ورزشي نياز دارند. 6- در معرض عفونت بويژه آبله مرغان و سرخک قرار نگيريد. در صورت تماس به پزشک خود اطلاع دهيد. مصرف در سالمندان: منافع و مضرات استفاده از کورتيکواستروئيد را بررسي کنيد. سالمندان نسبت به پوکي استخوان در استفاده طولاني مدت حساس ترند. فشار خون، قند خون و سطح الکتروليتها را حداقل هر 6 ماه بررسي کنيد. مصرف در كودكان: مصرف طولاني مدت آدرنوکورتيکوئيدها در کودکان و نوجوانان ممکن است رشد و بلوغ را به تأخير اندازد. عوارض جانبي اعصاب مرکزي: احساس سرخوشي، بي خوابي، سردرد، رفتار پسيکوتيک، سودوتومور مغزي، تغييرات ذهني، عصبانيت، بي قراري. قلبي ـ عروقي: HF، زيادي فشار خون، خيز، آريتمي، ارست کشنده و کلاپس گردش خون (به دنبال دوزهاي بزرگ و تزريق وريدي سريع)، ترومبوآمبوليزم و ترومبوفلبيت. پوست: تأخير در بهبود زخم، آکنه، بثورات پوستي، هيرسوتيسم. گوش، حلق، بيني، چشم: آب مرواريد، گلوکرم. دستگاه گوارش: زخم گوارشي، تحريک، افزايش اشتها، تهوع، استفراغ، پانکراتيت. متابوليک: کمي پتاسيم خون، زيادي قند خون، توقف رشد در کودکان، عدم تحمل کربوهيدرات، هيپوکلسمي، حالت کوشينگوئيد (buffalo hump, moonface، چاقي مرکزي). عضلاني - اسكلتي: ضعف، عطسه، استئوپروز. ادراري: بي نظمي قاعدگي. ساير عوارض: بي کفايتي حاد غده فوق کليوي ممکن است با افزايش استرس (عفونت، جراحي، ضربه) يا قطع ناگهاني مصرف دارو بعد از مصرف طولاني مدت آن، بروز کند. ابتلا به عفونتها. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: بلع مقادير زياد دارو به ندرت موجب مشکلات باليني مي‌شود. در صورتي که دارو کمتر از سه هفته (حتي با مقادير زيادي) مصرف شده باشد، به ندرت سبب بروز علائم و نشانه‌هاي سمي مي‌شود. با اين وجود، مصرف طولاني مدت آن اثرات جانبي فيزيولوژيک، مانند مهار HPA، ظاهر شبه کوشينگ، ضعف عضلاني و پوکي استخوان ايجاد مي‌کند. دارو را به آهستگي کم کرده و بيماران را درمان علامتي کنيد.
ميزان مصرف
موارد و مقدار مصرف الف) التهاب. متيل پردنيزولون استات بزرگسالان: مقدار mg/day 80 -10 تزريق عضلاني، يا هر 5-1 هفته، برحسب نياز، 80-4 ميلي گرم به داخل مفاصل و بافت نرم، و يا 60-20 ميلي گرم به داخل ضايعه تزريق مي‌شود. متيل پردنيزولون سديم سوکسينات. بزرگسالان: مقدار 250-10 ميلي گرم هر چهار ساعت تزريق عضلاني يا وريدي مي‌شود. کودکان: مقدار mg/kg/day 0.2-0.03 يا mg/m2/day 6.25 -1 يک يا دوبار در روز تزريق عضلاني مي‌شود. ب) شوک: 1000- 250 ميلي گرم متيل پردنيزولون سديم سوکسينات وريدي در فواصل 2 تا 6 ساعت يا شروع با mg/kg 30 وريدي و هر 4 تا 6 ساعت در صورت لزوم تکرار مي‌شود يا پس از دوز اوليه وريدي mg/kg 30، انفوزيون وريدي هر 12 ساعت براي 24 تا 48 ساعت. پ) لوپوس نفرايتيس شديد: بزرگسالان: 1 گرم وريدي در مدت 1 ساعت براي 3 روز. سپس درمان به صورت خوراکي با دوز mg/kg 0.5 روزانه ادامه مي‌يابد. ت) درمان يا کم کردن نواقص حسي و حرکتي ايجاد شده بوسيله صدمه حاد نخاعي: بزرگسالان: mg/kg 30 وريدي در مدت 15 دقيقه براي شروع سپس در مدت 45 دقيقه mg/kg/h 5.4 در ساعت براي 23 ساعت انفوزيون مي‌شود. ث) داروي کمکي در درمان پنوموني پنوموسيستيس ژيرووسي (کاريني) : بزرگسالان و کودکان 13 سال و بزرگتر: 30 ميلي گرم وريدي دو بار در روز براي 5 روز، 30 ميلي گرم وريدي روزانه براي 5 روز، 15 ميلي گرم وريدي روزانه براي 11 روز (يا تا پايان دوره مصرف آنتي بيوتيک).
تداخل
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي ممکن است غلظتهاي کلسترول و گلوکز را افزايش و غلظتهاي سرمي پتاسيم، کلسيم را کاهش دهد.
:: موضوعات مرتبط:
کورتیکواستروئیدها ,
,
:: برچسب‌ها:
دپومدرول ,
دارو وبیماری ,
دارو ,
بیماری ,
مشخصات داروها ,
عوارض ,
موارد مصرف ,
فارماکینتیک ,
نکات ,
موارد منع مصرف ,
تداخل ,
میزان مصرف ,
کورتیکواستروئید ,
مکانیسم ,
:: بازدید از این مطلب : 233
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
