موارد مصرف

ضد تشنج (مشتق پیرولیدین). 

a) درمان کمکی در ببماران با تشنج پارشیال (با یا بدون ژنرالیزاسیون ثانویه) 

b) داروی خط دوم در درمان تشنج های تونیک-کلونیک ژنرالیزه، میوکلونوس (شامل juvenile myoclonic epilepsy) و تشنج های تونیک یا آتونیک

c) درمان Lennox-Gastaut syndrome

   فارماكينتيك

دارو پیرو تجویز خوراکی سریعا از دستگاه گوارش جذب می شود. دارو به میزان محدودی به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر دارو حدود 7 ساعت است.

   مكانيسم

ناشناخته، به نظر می رسد دارو از طریق بایدینگ پروتئین وزیکول سیناپتیک SVZA و پیرو آن مهار پره سیناپتیک کانال های کلسیم سبب مهار انتقال جریان در عرض سیناپس می شود.

   هشدار

تجویز دارو در بیماران با نارسایی کبدی شدید و نیز در بیماران با نارسایی کلیوی و یا تحت دیالیز باید با احتیاط و تعدیل دوز صورت گیرد

   عوارض

اضطراب، آتاکسی، دپرسیون، سرگیجه، سردرد، عصبی شدن، رینیت، سینوزیت، دوبینی، بی اشتهایی، لکوپنی، نوتروپنی، درد بدن، سرفه، عفونت

   ميزان مصرف

بزرگسالان: دارو به صورت خوراکی در 2 دوز منقسم روزانه تجویز می شود. دوز اولیه در افراد بزرگسال 1g است که در صورت نیاز با اینتروال های 2تا 4 هفته ای افزایش دوز تا ماکزیمم 3g در روز صورت می گیرد. 

کودکان: در کودکان 4 سال و بیشتر با وزن کمتر از 50 کیلوگرم دارو با دوز اولیه 20mg/kg روزانه تجویز شده و در صورت نیاز تا ماکزیمم دوز 60mg/kg روزانه قابل تجویز است. در کودکان با وزن 50کیلوگرم و بیشتر نحوه تقسیم بندی دوز مشابه بزرگسالان است.

   تداخل

مصرف همزمان این دارو با آنتی هیستامین ها، بنزودیازپین ها، اوپیوئیدها، آنتدپرسانت های 3 حلقه ای ممکن است سبب تشدید سداسیون در بیمار گردد و باید از مصرف همزمان آنها اجتناب کرد.