موارد مصرف

داکاربازین در درمان ملانوم بدخیم و لنفوهای هوچکینی به کار می رود و در درمان سارکوم های بافت نرم نیز مصرف شده است.

   فارماكينتيك

داکاربازین به میزان کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر دارو 5 ساعت است که در عیب کار کبد به 2/7 ساعت می رسد. 40 در صد داروی تزریق شده طی 6 ساعت از کلیه ها دفع می شود.

   مكانيسم

داکاربازین در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی عمل و ممکن است ساخت DNAوRNAرا مهار کند.

   موارد منع مصرف

موارد منع مصرف :

   هشدار

1- در صورت بروز کاهش سلول های خون درمان را قطع تا میزان لکوسیت ها و پلاکت ها به مقادیر قابل قبول برگردد( معمولاً یک هفته پس از قطع مصرف دارو به مقدار قابل قبول بر می گردد). 

2- مواد حاصل از تجزیه محلول داکاربازین ( در اثر نور) ، ممکن است باعث بروز عوارض جانبی، سوزش و درد در ناحیه تزریق، تهوع، استفراغ و مسمویت کبدی شود.

   عوارض

کم خونی، آسیب بافتی و درد ورید محل تزریق، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت های خون، آنافیلاکسی، مسمومیت کبدی، استئوماتیت، کاهش اشتها و تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

   نكات

دارو به صورت وریدی و ترجیحاً انفوزیون وریدی به کار می رود.

   ميزان مصرف

در ملانوم بد خیم مقدار mg/kg/day4/5- 2 به مدت 10 روز به صورت وریدی هر 28 روز یک بار و یا تا مقدار mg/m²/day250 به مدت 5 روز به صورت وریدی هر 21 روز یک بار مصرف می شود. در لنفوم های هوچکینی، مقدارmg/m²/day 150 به صورت وریدی به مدت 5 روز، همراه دیگر داروهای ضد سرطان، که هر 28 روز تکرار می شود و یا تا mg/m² 175 در روز اول، همراه با دیگر داروهای ضد سرطان هر 15 روز یک بار مصرف می شود. 

داکاربازین به میزان mg/m²/day 850 به صورت مقدار مصرف واحد هر 42-21 روز یک بار نیز مصرف می شود که سمیت خونی قابل ملاحظه ای ندارد، اما ممکن است تهوع و استفراغ شدید ایجاد نماید.

   تداخل

مصرف همزمان با داروهای مولد دیسکرازی خونی باعث تشدید عوارض جانبی دارو می شود. مصرف همزمان با داروهای القا کننده آنزیم های کبدی باعث کاهش اثرات دارو می شود.