فارماكينتيك

اين دارو از مجراي گوارش بخوبي جذب مي شود. متابوليسم اين دارو احتمالا كبدي است. نيمه عمر دارو 3-2 ساعت است كه در نارسايي احتقاني قلب ،ممكن است به بيش از دو برابر برسد. اثر كاهنده فشارخون پس از يك نوبت مصرف دارو،طي دو ساعت و در نارسايي احتقاني قلب ،خيلي سريع ظاهر مي شود. زمان لازم براي رسيدن به اوج غلظت اين دارو 3-1ساعت است. زمان لازم براي رسيدن به اوج اثر كاهنده فشارخون پس از مصرف مقدار واحد 4-2 ساعت است. در نارسايي احتقاني قلب ،اين زمان يك ساعت است. اين دارو عمدتا از طريق صفرا و مدفوع دفع مي شود.

   مكانيسم

پرازوسين يك داروي مسدودكننده گيرنده آلفا آدرنرژيك پس سيناپسي است كه موجب انبساط عروق و كاهش مقاومت محيطي مي شود،ولي به طور كلي اثر كمي بر روي برون ده قلبي دارد. اين دارو در نارسايي احتقاني قلب ،با كاهش مقاومت سيستميك ،كاهش پيش بار و پس بار و در نتيجه بهبود برون ده قلب عمل مي نمايد.

   موارد منع مصرف

پرازوسين در نارسايي قلب ناشي از انسداد مكانيكي (از جمله تنگي آيورت) نبايد مصرف شود.

   هشدار

پرازوسين در نارسايي قلب ناشي از انسداد مكانيكي (از جمله تنگي آيورت) نبايد مصرف شود.

   عوارض

كمي فشارخون در حالت ايستاده ،ناشي از اولين مقدارمصرف ،30 دقيقه تا 2 ساعت پس از مصرف ايجاد شده و ممكن است شديد باشد. سرگيجه يا منگي ،بخصوص هنگام برخاستن از حالت خوابيده يا نشسته ،درد قفسه سينه ،از حال رفتن ناگهاني ،ضربان نامنظم قلب ،تنگي نفس ،ورم پا يا قسمت تحتاني ساق پا و افزايش وزن با مصرف دارو گزارش شده است.

   ميزان مصرف

پرازوسين در درمان زيادي فشارخون مصرف مي شود.

   تداخل

اثر كاهنده فشارخون پرازوسين ممكن است در صورت مصرف همزمان با داروهاي ضددرد و ضدالتهاب غير استروييدي ،بخصوص ايندومتاسين ،استروژنها يا داروهاي مقلد سمپاتيك كاهش يابد. مصرف همزمان پرازوسين با دوپامين ممكن است موجب خنثي شدن اثر دوپامين در ايجاد انقباض عروق محيطي شود. مصرف همزمان افدرين با اين دارو ممكن است موجب كاهش اثر افدرين در افزايش فشارخون شود.