موارد مصرف

توبرامایسین از جنتامایسین بر روی پسودوموناس آئروژینوزا کمی موثرتر است. توبرامایسین در سپتی سمی وسپسیس نوزادان، مننژیت و سایر عفونت های CNS ، عفونت مجاری صفراوی، پیلونفریت حاد یا التهاب عفونی حاد پروستات مصرف می شود.

   فارماكينتيك

فارماكينتيك :  

   مكانيسم

‌ مكانيسم :  

   موارد منع مصرف

در صورت ابتلای بیمار به میاستنی گراو این دارو نباید مصرف شود.

   هشدار

1- فاصله بین دفعات مصرف دارو در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه باید افزایش داده شود. 

2- مصرف این دارو در بیماران سالخورده یا مبتلا به پارکینسون و نوزادان باید با احتیاط فراوان صورت گیرد. 

3- از مصرف طولانی مدت این دارو باید خوداری کرد.

   عوارض

آسیب بخش حلزونی گوش، مسمومیت برگشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیزیم خون به ویژه در مصرف طولانی مدت و کولیت پسودوممبران از عوارض احتمالی این دارو هستند.

   نكات

1- از آنجا که احتمال تشکیل کمپلکس بین توبرامایسین وسایر داروها وجود دارد، مخلوط کردن این دارو با سایر داروها در یک محلول توصیه نمی شود. 

2- تزریق زیر جلدی توبرامایسین به دلیل دردناک بودن، توصیه نمی شود.

   ميزان مصرف

مقدار مصرف این دارو از راه تزریق عضلانی، تزریق آهسته وریدی یا آنفوزیون 3mg/kg/day در مقادیر منقسم ودر فواصل 8 ساعت می باشد. در عفونت های شدید، تا 5mg/kg/day در مقادیر منقسم هر 6-8 ساعت مصرف می شود. که بر اساس شرایط بالینی بیمار باید دوباره کاهش داده شود. 

کودکان: در نوزادان با سن تا یک هفته به مقدار 2mg/day هر 12 ساعت ودر نوزادان با سن بیش از یک هفته و کودکان 2-2/5 mg/kg هر 8 ساعت تزریق عضلانی، تزریق آهسته وریدی یاآنفوزیون وریدی می شود .

   تداخل

در صورت مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با سفالوسپورین ها ( به ویژه سفالوتین )، آمفوتریسین، سیکلوسپورین وداروهای سیتوتوکسیک، خطر بروز مسمومیت کلیوی ( واحتمالاً مسکومیت گوشی ) افزایش می یابد. مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر این داروهای کولینرژیک را کاهش می دهد. مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با داروهای مسسدد عصب – عضله ممکن است موجب ضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعف تنفس و حتی آپنه شود.خطر بروز مسمومیت گوشی در صورت مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروه لوپ ممکن است افزایش یابد. از مصرف همزمان این داروها با کاپرئومایسین باید خوداری کرد، زیرا خطر بروز مسمومیت گوشی و کلیوی وانسداد عصب – عضله ممکن است افزایش یابد. در مورد تداخل آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدربالقوه سمی برای گوش به تک نگارکلی این داروها مراجعه شود.