موارد مصرف

سفوروکسیم یکی از سفالوسپورین های نسل دوم می باشد که در زمان عفونت های متعدد مثل عفونت های استخوان و مفاصل، برونشیت و دیگر عفونت های راه تنفسی تحتانی، گونوره آ، مننژیت، اوتیت مدیا، پرتیونیت، فارنژیت، سینوزیت، عفونت های پوستی و عفونت های بافت نرم و عفونت های راه ادراری کاربرد دارد. هم چنین به عنوان پروفیلاکسی عفونت های جراحی کاربرد دارد. سفوروکسیم به صورت خوراکی به صورت استراستوکسی اتیل وانکستیل به فرم قرص و یا سوسپانسیون و بعد از غذا تجویز می شود و یا به صورت نمک سدیم تزریق می شود. 

سفوروکسیم سدیم به طریق تزریق عمیق داخل عضلانی و یا تزریق داخل وریدی آهسته طی 3 تا 5 دقیقه تجویز می شود.. 2/1 گرم سفوروکسیم انکستیل و 05/1 گرم سفوروکسیم سدیم هر کدام تقریباً معادل با یک گرم سفوروکسیم می باشد. دوزهای معمول خوراکی در مورد بالغین 125میلی گرم و 2 بار در روز در مورد عفونت راه ادراری بدون عارضه می باشد و در مورد عفونت های راه تنفسی دوز 250 تا 500 میلی گرم، 2 بار در روز تجویز می شود. دوز تجویزی در مورد کودکان بالای 3 ماه 125میلی گرم، 2 بار در روز و یا 10میلی گرم بر کیلوگرم، 2 بار در روز تا حداکثر 250 میلی گرم در روز می باشد. در کودکان بالای دو سال مبتلا به اوتیت مدیا دوز 250 میلی گرم2 بار در روز تجویز می گردد و یا 15میلی گرم، 2 بار در روز تا حداکثر 500میلی گرم در روز. دوز معمول تزریقی 750 میلی گرم هر 8 ساعت می باشد ولی در عفونت های شدیدتر ممکن است دوز 5/1 گرم هر 8 ساعت و در بعضی موارد هر 6 ساعت تجویز شود.

   فارماكينتيك

سفوروکسیم اگزتیل از مسیر گوارشی جذب می شود و به سرعت در مخاط روده و در خون به سفوروکسیم هیدرولیز می گردد. همراه با غذا میزان جذب بیشتر می شود. اوج غلظت پلاسمایی متعاقب یک دوز خوراکی طی 2 تا 3 ساعت ایجاد می شود. نمک سدیم دارو به طریق تزریق داخل عضلانی یا داخل وریدی تجویز می شود. متعاقب یک دوز 750 میلی گرمی داخل عضلانی اوج غلظت پلاسمایی 27 میکروگرم در میلی لیتر طی 45 دقیقه حاصل می شود. تا 50درصد سفوروکسیم موجود در گردش خون به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر پلاسمایی حدود 70 دقیقه می باشد و در اختلالات کلیوی و نوزادان افزایش می یابد. این دارو به صورت وسیع در بدن توزیع می شود از جمله در مایع پلورال، خلط، استخوان، مایع سنیوویال اما تنها در حالت التهاب پرده های مننژ به حد غلظت های درمانی در مایع مغزی نخاعی می رسد. از جفت عبور می کند و در شیر مادر یافت می شود. این دارو به صورت تغییر نکرده و از طریق فیلتراسیون گلومرولی و ترشح توبولی دفع می شود و غلظت های بالایی از آن در ادرار یافت می شود. متعاقب تزریق دارو اکثر دوز تجویزی طی 24 ساعت دفع می گردد که بیشتر آن طی 6 ساعت اول است. پروبنسید با این دارو در ترشح توبولی کلیه رقابت می کند که باعث ایجاد غلظت های پلاسمایی بالاتر و طولانی تر سفوروکسیم می شود. مقادیر کمی از آن در صفرا یافت می شود. دیالیز باعث کاهش غلظت های پلاسمایی می گردد.

   عوارض

همانند سفالوتین سدیم. در بعضی بیماران ناراحتی های گوارشی شامل اسهال و حالت تهوع و استفراغ رخ داده است. گزارش های نادری از بروز سندرم استیون-جانسون و نکروز سمی اپیدرم موجود می باشد. در بعضی کودکان کاهش شنوایی ملایم تا متوسط در طی درمان با این دارو به خاطر مننژیت دیده شده است.

   تداخل

پروبنسید باعث کاهش در کلیرانس کلیوی این دارو می شود.