موارد مصرف

زانامیویر، آنزیم سطحی ویروس به نام نورامینیداز(سیالیداز) را مهار می کند که این آنزیم جهت آزادسازی ذرات جدید تشکیل شده ویروسی از سلول عفونی لازم است و می تواند دسترسی ویروس به سلول را از میان مخاط تسهیل کند. زنامیویر علیه آنفولانزای B , A فعال است.

   فارماكينتيك

زنامیویر متعاقب تجویز خوراکی جذب ضعیفی دارد و زیست دستیابی آن حدود 2درصد است. حدود 10 تا 20درصد دوز استنشاقی جذب می شود و باعث ایجاد اوج غلظت پلاسمایی طی 1 تا 2 ساعت می شود. باقی مانده در اوروفارنکس رسوب می کند و از طریق مسیر گوارشی حذف می شود. سهم جذب شده به صورت تغییر نکرده در ادرار دفع می شود و نیمه عمر سرمی آن حدود 6/2 تا 5 ساعت است.

   عوارض

فرم استنشاقی آن به خوبی تحمل می شود. ندرتاً برونکواسپاسم حاد و یا کاهش در عملکرد تنفسی گزارش شده است مخصوصاً در بیمارانی که دارای سابقه بیماری تنفسی هستند و بسیار نادر در افرادی که فاقد این نوع سابقه هستند. دیگر عوارض جانبی عبارتند از: علائم دوبینی، سردرد، علائم گوارشی، سرفه و برونشیت اما افتراق آنها از علائم آنفولانزا مشکل می باشد. هم چنین گزارش های نادری از واکنش های افزایش حساسیت شامل ادم اوروفارنژیال و راش های شدید پوستی موجود می باشد. 

پیشگیری ها: 

در بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن تنفسی مصرف آن باید با احتیاط صورت گیرد چرا که ریسک برونکواسپاسم در آن ها بالا است. برای بیماران مبتلا به آسم یا COPD در حین درمان باید یک برونکودیلاتور با عملکرد سریع در

دسترس باشد.