موارد مصرف

پردنيزولون براي درمان جايگزيني در نارسايي غده فوق كليوي استفاده مي شود. اين دارو همچنين در درمان علامتي اختلالات التهابي و آلرژيك و در جهت سركوب كردن سيستم ايمني استفاده مي شود. پردنيزولون در هيپپلازي مادرزادي غده فوق كليه، بيماري هاي التهابي روده، بيماري هاي روماتيسمي و ادم مغزي نيز مؤثر است.

   فارماكينتيك

فراهمي زيستي دارو، حدود 90-80% بوده و نيمه عمر آن 3-2 ساعت مي باشد. پردنيزولون بطور عمده در كبد و متابوليت هاي غير فعال تبديل مي شود. متابوليت ها از كليه دفع مي شوند.

   مكانيسم

اين دارو با عبور از غشاء سلولي به گيرنده هاي خود در سيتوپلاسم متصل شده و كمپلكس دارو گيرنده وارد هسته سلول مي شود. اين كمپلكس با اتصال به نواحي خاصي از DNA موجب تحريك روند رونويسي mRNA و بدنبال آن ساخت آنزيم هايي مي گردد كه در نهايت مسئول اثرات سيستميك كورتيكواستروئيدها مي باشند. كورتيكواستروئيدها با جلوگيري از تجمع سلولهاي التهابي در ناحيه التهاب، مهار فاگوسيتوز و آزاد شدن واسطه هاي شيميايي التهاب، اثرات ضدالتهاب خود را اعمال مي كند.

   موارد منع مصرف

در صورت وجود عفونت هاي سيستميك كه با وجود داروهاي ضدميكروبي اختصاصي درمان نشده اند، نبايد مصرف شود.

   هشدار

1. استفاده طولاني مدت پردنيزولون در كودكان مي تواند منجر به مهار رشد شود. 

2. بدنبال مصرف اين دارو ممكن است آزمون هاي بررسي عملكرد محور هيپوتالاموس-هيپوفيز –غده فوق كليوي دچار اختلال شود. 

3. در افراد مسن و بخصوص زنان يائسه، احتمال ايجاد پوكي استخوان و فشار خون بالا، افزايش مي يابد. 

4. با تجويز مقادير بيش از mg/day7/5 ممكن است علائمي شبيه سندرم كوشينگ ظاهر شود. 

5. در افراد با سابقه ابتلاء به سل، زيادي فشار خون، سكته اخير قلبي، نارسايي احتقاني قلب، اختلال عملكرد كليه و كبد، ديابت با سابقه فاميلي اين بيماري، اختلالات روحي و رواني حاد، صرع، زخم هاي گوارشي و كم كاري تيروئيد با احتياط تجويز شود.

   عوارض

درمان درازمدت با پردنيزولون بيمار را از جهت ابتلاء به بيماري هاي عفوني مستعد مي كند و از طرفي علائم عفونت نيز پنهان مي شود. مصرف مقادير زياد پردنيزولون مي تواند اختلالات رواني را تشديد كند. كاهش و يا تاري ديد، تكرر ادرار و پرنوشي، قرحه گوارشي، علائم شبه كوشينگ، آكنه و افزايش فشار خون از عوارض جانبي دارو هستند.

   نكات

1. برا ي به حداقل رساندن تحريك گوارشي شكل خوراكي پردنيزولون بايد بعد از غذا مصرف شود. 

2. از قطع ناگهاني مصرف دارو بعد از استفاده طولاني(بيش از 3 هفته) پرهيز شود. 

3. در طول درمان ، مصرف سديم بايدمحدود شده و مصرف مكمل هاي حاوي پتاسيم توصيه مي شود. 

4. معاينات چشم پزشكي در طول درمان دراز م

دت، به طور مرتب بايد انجام گيرد.

   ميزان مصرف

درابتداmg/day20-10( در صورت شدت بيماري حداكثر mg/day60) ترجيحاً در هنگام صبح و بعد از صبحانه، مصرف مي شود. اين مقدار مصرف ممكن است طي چند روز كاهش يافته و يا آنكه نياز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تاچند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطور معمول mg/day15-2/5 بوده ولي ممكن است به مقادير زيادتر نيز نياز باشد.

   تداخل

مصرف همزمان اين دارو با ريفامپين ، داروهاي ضد صرع مانندكاربامازپين، فنوباربيتال، فني توئين و پريميدون موجب تسريع متابوليسم متيل پردنيزولون و كاهش اثر دارو مي گردد. اين دارو ممكن است باعث كاهش اثر داروهاي پايين آورنده قند خون و يا داروهاي كاهنده فشار خون

گردد.