موارد مصرف

ریفامپین به همراه سایر داروهای ضد سل در درمان این بیماری مصرف می شود. همچنین، این دارو همراه با سایر داروها در درمان عفونت های حاد استافیلوکوکی وجذام وعفونت های آتیپیک ناشی از انواع میکوباکتریوم و نیز در پیشگیری از مننژیت مننگوکوکی مقاوم به پنی سیلین وعفونت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا مصرف می شود .

   فارماكينتيك

این دارو به خوبی از راه خوراکی جذب می شود و پس از جذب در اغلب بافتها و مایعات بدن منتشر می شود . غلظت سرمی دارو 2-4 سال بعد از مصرف خوراکی به اوج خود می رسد. ریفامپین در کبد متابولیزه می شود . نیمه عمر دارو 3-5 ساعت است که پس از مصرف مکرر به 2-3 ساعت کاهش می یابد .دفع این دارو عمدتاً از راه صفرا و مدفوع است و دارو وارد چرخه روده ای – کبدی نیز می شود. تقریباً 6-15 درصد دارو به صورت تغییر نیافته و 15 در صد به صورت متابولیت فعال از طریق ادرار دفع می شود .

   مكانيسم

ریفامپین یک آنتی بیوتیک با طیف اثر گسترده و باکتریسید می باشد که از طریق مهار RNA باکتریایی اثر خود را اعمال می نماید.

   موارد منع مصرف

در صورت ابتلای بیمار به یرقان و پور فیری نباید مصرف شود.

   هشدار

1- مقدار مصرف دارو در صورت وجود عیب کار کبد باید کاهش داده شود. 

2- در صورت ابتلای بیمار به اختلالات کبدی و در صورت درمان دراز مدت انجام آزمون های کار کبد به طور ادواری توصیه می شود. 

3- در صورت ابتلای بیمار به عیب کار کلیه ( در صورتی که دارو به مقداری بیش از 600mg/day مصرف می شود ) ، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود .

   عوارض

عوارض جانبی شامل بی اشتهایی، تهوع، استفراغ واسهال، تغییر رنگ ادرار و ترشحات بدن به نارنجی، عوارضی یا علایم آنفلوانزا شامل لرز ، تب، سرگیجه ودرد استخوان، کلاپس وشوک، کم خونی همولیتیک، نارسایی حاد کلیه، پورپورای ترومبوسیتوپنیک، تغییر در عملکرد کبد، یرقان، برافروختگی، کهیر و بثورات جلدی می باشد.

   نكات

1- باید به بیماران توصیه نمود در صورت استفاده از قرص های جلو گیری کننده از بارداری در طول درمان با این دارو ، حتماً از سایر روش های جلو گیری از بارداری نیز استفاده نمود. 

2- در صورت مصرف ریفامپین احتمال تغییر رنگ لنز های نرم وجود دارد . 

3- در صورت قطع مصرف دارو، مصرف آن را باید مجدداً با مقدار کم آغاز کرد وبه تدریج مقدار مصرف آن را افزایش داد . در صورت بروز عوارض جانبی جدی، باید مصرف دارو را برای همیشه قطع کرد . 

4- بیمار یا اطرافیان وی را باید از نظر تشخیص علایم اختلال کبدی آگاهخ ساخت و به بیمار یاد آور شد در صورت بروز علایم این اختلال از جمله، تهوع مداوم، استفراغ، بی حالی و یرقان فوراً مصرف دارو را قطع و به پزشک مراجعه کند.

   ميزان مصرف

بزرگسالان: مقدار مصرف ریفامپین از راه خوراکی یا تزریقی وریدی در درمان بروسلوز و بیماری لژیونر و عفونت های استافیلوکوکی همراه با سایر داروها 0/6-1/2 g/day در 2-4 ساعت مقدار منقسم می باشد. مقدار مصرف این دارو در درمان سل در بخش کلیات داروهای ضد سل ذکر شده است. 

مقدار مصرف این دارو در درمان جذام 600میلی گرم یک بار در ماه ( 450میلی گرم برای بیماران با وزن کمتر از 35 کیلو گرم ) از راه خوراکی یا تزریق وریدی است. برای پیشگیری از مننژیت مننگوکوکی 600 میلی گرم هر 12 ساعت برای 2 روز از راه وریدی و 600میلی گرم یک بار در روز برای 4 روز از راه خوراکی مصرف می شود. همچنین، برای پیشگیری از عفونت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا ( نوعb ) 600 میلی گرم یک بار در روز برای 4 روز از راه خوراکی مصرف می شود . 

کودکان : مقدار مصرف این دارو دردرمان سل در بخش کلیات داروهای ضد سل ذکر شده است. در نوزادان با سن کمتر از یک ماه، برای پیشگیری از عفونت مننگوکوکی 5mg/kg هر 12 ساعت به مدت 2 روز از راه خوراکی یا وریدی مصرف می شود . برای پیشگیری از عفونت هموفیلوس آنفلوانزا 10 mg/ kg /day به مدت 4 روز از راه خوراکی مصرف می شود . در کودکان با سن بیشتر از یک ماه، برای پیشگیری از عفونت مننگوکوکی، 10mg/kg هر 12 ساعت به مدت 2 روز از راه خوراکی یا وریدی مصرف می شود . برای پیشگیری از عفونت هموفیلوس آنفلوانزا 20mg/kg/day به مدت 4 روز از راه خوراکی مصرف می شود. حداکثر مقدار مصرف در روز، 600 میلی گرم می باشد .

   تداخل

ریفامپین متابولیسم بسیاری از داروها را افزایش می دهد و منجر به کاهش اثر یا کاهش غلظت پلاسمایی آنها می شود.